Osiedle Kalinowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Osiedle Kalinowe
Ilustracja
Widok osiedla od południowego wschodu, od ul. Dunikowskiego
Państwo

 Polska

Miasto

Kraków

Dzielnica

XVI Bieńczyce

Data budowy

1967–1970

Architekt

Jadwiga Guzicka z zespołem

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, u góry znajduje się punkt z opisem „Osiedle Kalinowe”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Osiedle Kalinowe”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Osiedle Kalinowe”
Ziemia50°05′27″N 20°00′46″E/50,090833 20,012778

Osiedle Kalinowe – osiedle w Krakowie wchodzące w skład Dzielnicy XVI Bieńczyce, niestanowiące jednostki pomocniczej niższego rzędu w ramach dzielnicy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Osiedle Kalinowe stanowi część Bieńczyc Nowych - założenia architektoniczno-urbanistycznego, w zamierzeniu stanowiącego rozbudowę dzielnicy Nowa Huta w kierunku północno-zachodnim. W 1959 roku w wyniku konkursu na projekt założenia wybrano koncepcję autorstwa warszawskiej architekt Jadwigi Guzickiej z zespołem w którym za projekt urbanistyczny odpowiadali Anna Basista i Jan Lewandowski a za architekturę budynków Kazimierz Chodorowski, Stefan Golonka oraz konstruktor dr inż. Tadeusz Kantarek[1][2][3]. Całe założenie było projektowane dla ok. 30 tys. mieszkańców - ok. 5,5 tys. na jednym osiedlu[1]. Cechuje je luźna zabudowa budynkami wolnostojącymi z przeważającą zabudową 5- i 11-kondygnacyjną. Główną osią zespołu urbanistycznego jest park Planty Bieńczyckie, wzorowane na Plantach Krakowskich, który spaja osiedla wchodzące w skład zespołu w jedną urbanistyczną całość. Wzdłuż parkowej osi zaplanowano obiekty użyteczności publicznej – szkoły, przedszkola, domy handlowe, domy kultury, biblioteki[1][3]. Oprócz Osiedla Kalinowego w skład Bieńczyc Nowych wchodzą jeszcze osiedla Strusia, Na Lotnisku, Wysokie, Kazimierzowskie, Jagiellońskie, Przy Arce, Niepodległości, Albertyńskie oraz Złotej Jesieni[1][3]. Realizacja zespołu urbanistycznego odbyła się w latach 1962–1979[3].

Osiedle Kalinowe było realizowane w drugiej połowie lat 60. XX wieku. Wszystkie budynki pierwotnego założenia zostały ukończone do 1970 roku[4].

Usytuowanie i rozplanowanie[edytuj | edytuj kod]

Osiedle ograniczone jest ulicami: od północy Mikołajczyka, od wschodu Dunikowskiego, od południa Plantami Bieńczyckimi, od zachodu Okulickiego[5].

Spośród zabudowy mieszkaniowej na osiedlu przeważają bloki czteropiętrowe – jest ich tu 11. Oprócz tego w zachodniej części osiedla znajduje się 5 bloków dziesięciopiętrowych. Na osiedlu znajdują się szkoła podstawowa[6] i kościół św. Józefa[7] oraz boisko ze sztuczną trawą i oświetleniem na terenie Młodzieżowego Domu Kultury im. Janusza Korczaka[8], gdzie od 2005 roku organizowane są rozgrywki Nowohuckiej Ligi Piłkarskiej[9].

Na terenie osiedla w pawilonie pod numerem 4 znajduje się siedziba Rady i Zarządu Dzielnicy XVI Bieńczyce. W tym samym pawilonie swoją siedzibę mają też Poczta Polska, Filia 51 Biblioteki Kraków oraz inne punkty handlowe i usługowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Nowa Huta Architektoniczny portret miasta drugiej połowy XX wieku. Kraków: Ośrodek Kultury im. Cypriana Kamila Norwida, 2018, s. 107, 110. ISBN 978-83-948244-3-3.
  2. Bieńczyce - założenie urbanistyczne. [w:] Krakowski Szlak Modernizmu [on-line]. [dostęp 2019-06-28].
  3. a b c d Bieńczyce osiedla mieszkaniowe i Planty Bieńczyckie. [w:] Stowarzyszenie Architektów Polskich Oddział Kraków [on-line]. [dostęp 2020-05-02].
  4. Ortofotomapa 1970. [w:] MSIP Kraków [on-line]. [dostęp 2020-05-02].
  5. Google Maps, Google Maps [dostęp 2020-06-26].
  6. Szkoła Podstawowa nr 82 im. św. Jadwigi Królowej Polski, sp82krakow.pl [dostęp 2020-06-23].
  7. Rzymskokatolicka Parafia św. Józefa w Krakowie na os. Kalinowym [dostęp 2020-06-23] (pol.).
  8. Biuletyn Informacji Publicznej Młodzieżowego Domu Kultury, www.bip.krakow.pl [dostęp 2020-06-23].
  9. Regulamin NLP - Nowohucka Liga Piłkarska, nlplotto.futbolowo.pl [dostęp 2020-06-23].