Ostre majaczenie
Ostre majaczenie (łac. delirium acutum, ang. delirious mania) – postać ostrej psychozy, w której obrazie klinicznym występuje silne pobudzenie ruchowe, bezsenność, zaburzenia świadomości, dezorientacja, omamy słuchowe i wzrokowe, objawy katatoniczne (mutyzm, negatywizm, objawy echowe)[1]. Obraz kliniczny ostrego majaczenia łączy objawy manii, majaczenia i katatonii. Klasyczne opisy zespołu opisali Louis Florentin Calmeil (1832), Luther Bell (1849) i Henry Maudsley (1867)[2].
Od połowy lat 80. opisywano w anglojęzycznym piśmiennictwie przypadki tzw. excited delirium (excited delirium syndrome, ExDS) u osób w stanie intoksykacji stymulantami (kokainą[3], amfetaminą, syntetycznymi katynonami), nierzadko kończące się śmiercią. Na obraz zespołu składają się dziwaczne i agresywne zachowania, krzyk, urojenia prześladowcze, paniczny lęk i hipertermia. Podkreśla się podobieństwo tego zaburzenia do ostrej manii opisywanej przez Bella w XIX wieku u pacjentów zakładów psychiatrycznych. Niekiedy utożsamiany jest z ostrą śmiertelną katatonią[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedyczny słownik psychiatrii. Warszawa, 1972 s. 168
- ↑ M.B. Detweiler, A. Mehra, T. Rowell, K.Y. Kim i inni. Delirious mania and malignant catatonia: a report of 3 cases and review. „Psychiatr Q”. 80 (1), s. 23–40, 2009. DOI: 10.1007/s11126-009-9091-9. PMID: 19199033.
- ↑ C.V. Wetli, D.A. Fishbain. Cocaine-induced psychosis and sudden death in recreational cocaine users. „J Forensic Sci”. 30 (3), s. 873-80, 1985. PMID: 4031813.
- ↑ D.C. Mash. Excited Delirium and Sudden Death: A Syndromal Disorder at the Extreme End of the Neuropsychiatric Continuum. „Front Physiol”. 7, s. 435, 2016. DOI: 10.3389/fphys.2016.00435. PMID: 27790150.