Ostrzeszewo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ostrzeszewo
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

olsztyński

Gmina

Purda

Liczba ludności (2022)

429[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

10-687[3]

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0486698

Położenie na mapie gminy Purda
Mapa konturowa gminy Purda, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Ostrzeszewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ostrzeszewo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ostrzeszewo”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ostrzeszewo”
Ziemia53°46′01″N 20°32′11″E/53,766944 20,536389[1]

Ostrzeszewo (warm. Liznowy[4] niem. Elisenhof[5]) – wieś w Polsce na Warmii, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Purda. Według podziału administracyjnego obowiązującego do 1998 roku wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Ostrzeszewo jest siedzibą sołectwa[6]. Na dzień 31 marca 2011 roku w miejscowości mieszkało 241 osób[6].

Wieś leży nad jeziorem Skanda i przylega do wschodnich granic Olsztyna. Przez Ostrzeszewo przebiega szlak rowerowy prowadzący z Olsztyna do Gąsiorowa[7].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ostrzeszewo to miejscowość lokowana przez radę miejską Olsztyna w 1521 roku[8]. Obszar wsi należał do miasta i nosił nazwę Bürgerdorf (Wieś Miejska). Każdy mieszczanin olsztyński mógł ubiegać się o przydział tutaj działki rolnej przez trzy lata wolnej od czynszu. Do lat 80. XVI wieku część mieszkańców Olsztyna przeprowadziła się tutaj tworząc wieś. Była to druga, po Sędytach, wieś miejska Olsztyna[9].

W czasie zarazy w latach 1709–1711 zmarli wszyscy mieszkańcy osady.

W 1845 roku podczas separacji gruntów, kupiec Adolf Hipler (ojciec historyka Franza Hiplera, kanonika fromborskiego, 1836–1898) nabył od miasta tutejszy majątek ziemski. W 1846 Hipler nadał posiadłości nową nazwę Elisenhof (pol. Liznowy) z okazji chrztu swojej córki Elżbiety, której chrzestnymi byli królowa pruska Elżbieta Ludwika Wittelsbach oraz biskup warmiński Joseph Geritz.

W 1858 posiadłość została sprzedana porucznikowi Giseviusowi (brat ówczesnego starosty). Gisevius zakupił także jezioro Skanda i Jezioro Klebarskie. Nowy właściciel wszedł w spór z władzami miasta, gdyż domagał się dla dzieci majątku świadczeń takich samych, jakie miały dzieci z miasta. Ponieważ władze miasta nie były skłonne przychylić się do żądań Giseviusa, ten uzyskał w 1877 od władz zwierzchnich wyłączenie majątku Ostrzeszewo z granic miasta Olsztyna.

W 1928 włączono Ostrzeszewo do gminy Klebark Mały.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Georg Kellmann, Historia parafii Klebark Wielki, jej wiosek i okolic. Parafia p.w. Znalezienia Krzyża Świętego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Klebarku Wielkim, Klebark Wielki 2007, ISBN 978-83-918968-1-5

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 95610
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 909 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Walenty Barczewski, Geografia polskiej Warmii, 1917, strona 31
  5. Bildarchiv Ostpreußen [online], www.bildarchiv-ostpreussen.de [dostęp 2022-08-19].
  6. a b O gminie. Portal Gminy Purda, 2010. [dostęp 2010-10-25].
  7. Szlak rowerowy: Olsztyn – Ostrzeszewo – Klebark Wielki – Silice – Patryki. Oddział Warmińsko-Mazurski PTTK na stronie szlaki.mazury.pl. [dostęp 2010-10-25].
  8. Ostrzeszewo – informacje ogólne. Purda – Baza Informacji Lokalnej, 2010-08-13. [dostęp 2010-10-25].
  9. Alicja Dobrosielska, Sundythen- Olsztyńska pagus civitas, „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, 2015, s. 601, ISSN 0023-3196.