Otomaro Ōtomo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otomaro Ōtomo
Imię japońskie
Kanji

大伴弟麻呂 lub 大伴乙麻呂

Transkrypcja Hepburna

Ōtomo Otomaro

Wizerunek herbu
Herb rodu Ōtomo
Siogun
Sei’i-taishōgun (jap. 征夷大将軍)
Okres

od 794
do 14 lipca 809

Następca

Tamuramaro Sakanoue

Dane biograficzne
Data urodzenia

727 lub 731

Data śmierci

14 lipca 809

Ojciec

Koshibi Ōtomo (大伴古慈斐)

Otomaro Ōtomo (jap. 大伴弟麻呂 lub 大伴乙麻呂 Ōtomo Otomaro; ur. 731, zm. 14 lipca 809)japoński dowódca wojskowy (bushō).

Żył na przełomie epok: Nara i Heian, był członkiem dworskiej arystokracji (kugyō, kuge).

Pierwszy siogun w historii Japonii[1]. Otrzymał tytuł sei’i-taishōgun (jap. 征夷大将軍 dosł. ‘głównodowodzący wojsk ekspedycyjnych, przeznaczonych do podboju barbarzyńców’) od cesarza Kammu na czas kampanii podboju plemienia Ajnów, którzy zajmowali północną część wyspy Honsiu. Wyspa Honsiu została wkrótce w całości opanowana, a Ōtomo zwrócił cesarzowi miecz będący oznaką godności.

Według niektórych źródeł historycznych, data narodzin Otomaro przypada na 727 rok.

Był synem Koshibi Ōtomo (jap. 大伴古慈斐 Ōtomo Koshibi).

Chronologia[edytuj | edytuj kod]

  • 727 lub 731 – urodził się jako syn Koshibi Ōtomo
  • 779 – otrzymuje niższy stopień piątej rangi
  • 780 – zostaje asystentem dowódcy straży pałacowej
  • 780 – otrzymuje wyższy stopień piątej rangi
  • 783 – staje się zastępcą dowódcy (seitō-fuku-shōgun) w ekspedycji do prowincji Hitachi w celu stłumienia powstania
  • 791 – otrzymuje niższy stopień czwartej rangi
  • 794 – otrzymuje tytuł sioguna (sei’i-taishōgun) na czas kampanii przeciw Ajnom
  • 795 – otrzymuje niższy stopień trzeciej rangi i Order Zasługi Drugiej Klasy za doświadczenie wojskowe
  • 14 lipca 809 – umiera w wieku 79 lat.

Powyższe rangi i funkcje zostały utworzone i nadawane na podstawie wprowadzonego w 702 r. kodeksu Taihō. Był to jeden z elementów długiego procesu reform, które przeprowadziły społeczeństwo japońskie od luźno związanych ze sobą rodów do "państwa opartego na ustalonych normach prawnych" (ritsuryō-kokka).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład narodowy im. Ossolińskich, 1984. ISBN 83-04-01486-6.
  • J.W. Hall, Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1979, ISBN 83-06-00205-9