Otto von Fircks
 SS-Obersturmführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 września 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1945 |
| Formacja | |
| Późniejsza praca |
deputowany do Bundestagu z ramienia CDU |
Otto Friedrich Freiherr von Fircks (ur. 14 września 1912 w Pedvāle, Łotwa, zm. 17 listopada 1989 w Hanowerze) – niemiecki baron, SS-Obersturmführer oraz deputowany do Bundestagu z ramienia CDU w powojennych Niemczech.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Otto von Fircks urodził się w obecnej łotewskiej miejscowości Pedvāle w rodzinie carskiego oficera niemieckiego pochodzenia[1]. Po ukończeniu niemieckiego gimnazjum w Ventspils w latach 1933-1939 studiował rolnictwo w Rydze. Pomiędzy rokiem 1936 a 1939 był przewodniczącym niemieckiej organizacji studenckiej Deutsche Studentenschaft.
Zimą 1939 jako volksdeutsch przesiedlony został w ramach niemieckiej akcji Heim ins Reich do okupowanej Wielkopolski zwanej przez Niemców Wartheland, gdzie wstąpił do SS otrzymując numer 357261[2]. W latach 1939-1941 rozpoczął początkowo pracę na stanowisku szefa powiatowego sztabu SS do spraw wysiedleń w Gnieźnie[3] podejmując wkrótce pracę w Centrali Przesiedleńczej w Łodzi[potrzebny przypis] (niem. SS-Ansiedlungsstab Litzmannstadt). W okupowanej Polsce brał czynny udział w akcji kolonizacyjnej „Heim ins Reich”, polegającej na wysiedlaniu Polaków z Wielkopolski[potrzebny przypis] i zasiedlanie na ich miejsce volksdeutschów z krajów bałtyckich, ze wschodniej Europy oraz z rumuńskiej Besarabii[4].
W latach 1941-1945 marynarz Kriegsmarine, w której dosłużył się stopnia Oberleutnanta zum See. Do niewoli dostał się w brytyjskiej strefie okupacyjnej. W roku 1946 został zwolniony z niewoli i osiadł w Hanowerze.
Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]
Pomiędzy rokiem 1946 a 1951 pracował w powiecie Wesermarsch oraz w Getyndze. W latach 50. został prominentnym politykiem zachodnioniemieckiej partii CDU[5].
Otto von Fircks pojawił się w latach 70. w książce polskiego dziennikarza Krzysztofa Kąkolewskiego Co u pana słychać?, która po przetłumaczeniu na język niemiecki doprowadziła do skandalu medialnego w Polsce i w Niemczech[potrzebny przypis][6]. Kąkolewski przeprowadził wywiad z Fircksem, w którym skupił się głównie na jego działalności w biurze przesiedleńczym SS w Wielkopolsce. W wywiadzie Fircks, wbrew faktom twierdził, że nie zajmował się wysiedleniami Polaków[potrzebny przypis] oraz zaprzeczał, że w SS pełnił kierowniczą funkcję. Przedstawiał się również jako ofiara wysiedleń.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof Kąkolewski, „Co u pana słychać”, Czytelnik, Warszawa 1979, s. 57, rozdz. „Wszyscy na miejsca, siadać”.
- ↑ Zeuge X. „Spiegel”, nr. 21 z roku 1971. (art. w pliku PDF).
- ↑ Krzysztof Kąkolewski, „Co u pana słychać”, Czytelnik, Warszawa 1979, s. 41, rozdz. „Wszyscy na miejsca, siadać”.
- ↑ Hans-Peter Klausch: Zur NS-Vergangenheit von niedersächsischen Landtagsabgeordneten in der Nachkriegszeit (plik PDF; 1,73 MB) str. 10.
- ↑ 12/1972 „Ohne Gnade” „Spiegel” (artykuł w pliku PDF).
- ↑ Krzysztof Kąkolewski, „Co u pana słychać”, Czytelnik, Warszawa 1979, s. 40-66, rozdz. „Wszyscy na miejsca, siadać”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Simon: Abgeordnete in Niedersachsen 1946–1994. Biographisches Handbuch. 1996, strony 97-98.
- Heinrich Hannover: Ein CDU-Baron, der Polen als Wanzen bezeichnete. In: Reden vor Gericht. PapyRossa, Kolonia 2010, strony 56-66.
- Ernst Klee: Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Fischer, Frankfurt am Main 2007, ISBN 978-3-596-16048-8. (Aktualisierte 2. Auflage).
- Krzysztof Kąkolewski, „Co u pana słychać”, Czytelnik, Warszawa 1979, s. 40-66 rozdz. „Wszyscy na miejsca, siadać”.