Ovide Yencesse
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Ovide Yencesse (ur. 1869 w Dijon, zm. 1947 tamże) – francuski rzeźbiarz i medalier.
Rodzice pragnęli aby został księdzem, więc oddali go do szkoły przy seminarium Plombières-les-Dijon. Gdy miał dziesięć lat ojciec Braun i ksiądz Viennot zauważyli, że Ovide przejawia talent plastyczny i posłali go do nauki do L'école des Beaux-Arts w Dijon, gdzie uczył się jubilerstwa i złotnictwa. W tym okresie za sprawą Henriego Boucharda zainteresował się rzeźbą, w 1891 przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował naukę u G.-J. Thomas, Ferdinanda Levillaina oraz Huberta Ponscarme'a. Dzięki ich wskazówkom postanowił skupić się na medalierstwie, dwukrotnie brał udział w wystawach medalierskich w Rzymie, w 1893 i 1896, ale bez powodzenia. Mimo tego został zauważony i wysoko oceniony przez krytyków sztuki m.in. przez Louisa Liarda. Podczas paryskiej Wystawy Powszechnej w 1900 zdobył złoty medal i Legię Honorową. W 1906 powrócił do Dijon i nadal tworzył, ale rozwój rzemiosła artystycznego został w tym czasie zahamowany. Uczestniczył w Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Mediolanie w 1906 i Wystawie Powszechnej w Brukseli w 1910, ale nie powtórzył wcześniejszego sukcesu. Zachęcony przez Maxa Blondata od 1919 został wykładowcą Ecole des Beaux-Arts w Dijon i wykładał tam do 1934, a następnie powrócił do pracy medaliera. Jednymi z ostatnich dzieł są medaliony pamiątkowe przedstawiające Marię Skłodowską-Curie i François Pompona.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Louis Gerriet, "Ovide Yencesse ; la dernière médaille", Le Bien Public 14/15 marca 1947;
- Roger Marx, "La dernière évolution de la médaille en France", The Studio (revue), luty 1902. Indiquons également les articles sur Yencesse de Charles Saunier, Art et décoration, maj 1904 s. 143-149 ; de Jean Chantavoine dans La Revue de Bourgogne, 1912 s. 224-231.