Oxypoda cuneiceps

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oxypoda cuneiceps
Assing, 2011
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

Aleocharinae

Plemię

Oxypodini

Podplemię

Oxypodina

Rodzaj

Oxypoda

Podrodzaj

(Podoxya)

Gatunek

Oxypoda (Podoxya) cuneiceps

Oxypoda (Podoxya) cuneiceps – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny Aleocharinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został w 2011 roku przez Volkera Assinga na podstawie dwóch okazów samców. Jego epitet gatunkowy pochodzi z łaciny i oznacza klinogłowy nawiązując do charakterystycznego kształtu tej części ciała[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o ciele długości od 3,6 do 4 mm, ubarwiony czarniawo, z wyjątkiem nieco jaśniejszego wierzchołka odwłoka i ciemnobrązowych odnóży o lekko rozjaśnionych stopach. Głowa nieco klinowatego kształtu, rozszerzona z tyłu i o raczej wyraźnych kątach tylnych; wyraźnie i gęsto punktowana. Pierwszy i drugi człon czułków zbliżonej wielkości, trzeci węższy i nieco dłuższy od drugiego, czwarty mniej więcej tak długi jak szeroki, człony od piątego do dziewiątego 1,5 raza szersze niż długie, dziesiąty od dziewiątego wyraźnie dłuższy i niej poprzeczny, a jedenasty prawie tak długi jak człony od ósmego do dziesiątego razem wzięte. Przedplecze około 1,35 raza tak szerokie jak długie, gęsto punktowane, o bokach zbieżnych w przedniej połowie i prawie równoległych w tylnej, pokryte krótkim owłosieniem brązowawej barwy. Szerokość pokryw wynosi około 1,2, a ich długość wzdłuż szwu około 1,15 długości przedplecza. Ósmy i siódmy segment odwłoka ścięty. Tergity od trzeciego do piątego z bardzo płytkim wgnieceniem z przodu. Środkowy płat edeagusa i paramery o bardzo specyficznej budowie. Edeagus o wyrostku brzusznym silnie zakrzywionym, opatrzonym zębem nasadowym[1].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek palearktyczny, endemiczny dla Iranu, znany wyłącznie z rejonu góry Kuh-e Lalezar w ostanie Kerman[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Volker Assing. On the Staphylinidae (Coleoptera) of Iran. II. New species and additional records, with special reference to the Paederinae, Xantholinini, and Aleocharinae. „Stuttgarter Beiträge zur Naturkunde A, Neue Serie 4”, s. 137–183, 2011.