11 Dywizja Piechoty (PSZ)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
11 Dywizja Piechoty (11 DP) – wielka jednostka piechoty Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie i dyslokacje[edytuj | edytuj kod]
Dywizja została sformowana pod koniec marca 1942 roku w wyniku przemianowania Ośrodka Organizacyjnego Armii bezpośrednio przed jego ewakuacją z m. Guzar w Uzbekistanie do Iraku[1]. Dowódcą ośrodka był płk dypl. Leon Koc. 11 DP podlegała dowódcy Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. W maju 1942 roku, w Palestynie, Sztab i Oddział Rozpoznawczy 11 DP oraz 19 i 21 pp stały się bazą dla nowo formowanej 3 Brygady Strzelców Karpackich. 25 lipca tego roku 242 podoficerów z cenzusem zakończyło okres szkolenia podstawowego w Szkole Podchorążych byłej 11 DP.
Organizacja[edytuj | edytuj kod]
Ośrodek Organizacyjny Armii powstał 20 października 1941 roku z przekształcenia Ośrodka Zapasowego Armii. Dowódcy ośrodka podporządkowano następujące oddziały i pododdziały:
- 19 pułk piechoty[a]
- 21 pułk piechoty
- zapasowy pułk artylerii
- Zapasowy dywizjon artylerii przeciwlotniczej
- zapasowy batalion łączności
- zapasowy oddział rozpoznawczy
- 2 Kompania żandarmerii
- zapasowy batalion sanitarny
- szpital
- zapasowa kolumna samochodowa
- park intendentury
- Sąd Polowy
- Szkoła Podchorążych OOA
- Ośrodek Zapasowy Pomocniczej Służby Kobiet
- szkoła kierowców
- Szkoła Junaków
- zapasowy batalion drogowy
- kompania dyscyplinarna
- Komenda Uzupełnień Nr 7
- stacja zborna
- pluton opieki społecznej
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pierwotnie 19 i 21 pułki piechoty, zapasowy pułk artylerii (jako 7 pal), zapasowy batalion łączności (jako 7 błączn), zapasowy batalion sanitarny (jako 7 bsanit), zapasowy dywizjon artylerii przeciwlotniczy (jako 7 daplot) zostały sformowane w składzie 7 Dywizji Piechoty.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 207.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Biegański, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na zachodzie. Formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad, Warszawa 1967, s. 56-57
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X. OCLC 830299476.
- Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943, Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, sygn. C.292