Płytka (osteosynteza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Płytka (ang. plate) - wyróżniamy cztery główne grupy typów płytek: kompresyjne (compression plates), rekonstrukcyjne (reconstruction plates), neutralizujące (neutralization plates) i wspierające (buttress plates).

Płytki kompresyjne[edytuj | edytuj kod]

Używane są dla złamań stabilnych w obecności naprężeń. Mogą być wykorzystywane w połączeniu z wkrętami otulającymi (lag screws) oraz mogą powodować dynamiczne naprężenia, jeśli tylko zostaną użyte w odpowiednim miejscu (tension side of bone). Najbardziej popularne są płytki kompresyjne dynamiczne, a rozpoznać je można po specjalnych owalnych otworach ustalających na wkręty. Obecne rozwiązania idą w kierunku tzw. systemu Low Contact – Dynamic Compression Plates, czyli LC-DCP lub LCDC (płytki małego kontaktu i dynamicznego ucisku). Cechą tego typu płytek są specjalne podcięcia znajdujące się po drugiej stronie, które mają przyspieszyć gojenie przez lepszy transport krwi do miejsca zespolenia zmniejszając ilość zakrytej powierzchni kości.

Płytki rekonstrukcyjne[edytuj | edytuj kod]

Najczęściej używane są w przypadku zespalania złamań miednicy (pelvic fracture) i pięty (calcaneal fracture). Płytki tego typu cechują się sporymi możliwościami w zakresie dostosowania do potrzeb zabiegu – mogą one zostać zgięte, wyprofilowane lub skrócone.

Płytki neutralizujące[edytuj | edytuj kod]

Płytki neutralizujące mają na celu zabezpieczanie powierzchni złamania przed normalnym zginaniem, rotacją i obciążeniami osiowymi, często są używane w połączeniu z wkrętami otulającymi (lag screws).

Płytki wspierające[edytuj | edytuj kod]

Płytki wspierające to inaczej płytki kostne kształtowe. Stosowane w momencie, gdy zespalana kość jest niestabilna pod wpływem ucisku. Ze względu na wygląd możemy wyróżnić następujące typy:

  • L, T, Y, V,
  • „koniczynka”,
  • „widelcowa”,
  • „motylek”,
  • „cobra”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]