Pŏpchu sa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pŏpchu sa
법주사
Ilustracja
Fragment klasztoru
Państwo

 Korea Południowa

Miejscowość

góra Songni

Rodzaj klasztoru

Klasztor buddyjski

Właściciel

chogye

Typ zakonu

męski

Liczba eremów

70

Założyciel klasztoru

Uisin

Materiał budowlany

drewno

Data budowy

553

Data zburzenia

1598

Data reaktywacji

1624

Położenie na mapie Korei Południowej
Mapa konturowa Korei Południowej, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pŏpchu sa”
Ziemia36°31′46″N 127°49′39″E/36,529444 127,827500

Pŏpchu sa (법주사 Dom sutr) – koreański klasztor buddyjski. Jeden z głównych klasztorów szkoły Chogye.

Historia klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Klasztor został zbudowany przez mnicha Uisina w roku 553, po jego powrocie z Indii. Przywiózł on ze sobą olbrzymią liczbę sutr, które były przechowywane w tym klasztorze. Dlatego nazwał go Pŏpchu, czyli Dom sutr. Cały kompleks, wybudowany na południowo-zachodnich zboczach góry Songni, składał się z ponad sześćdziesięciu budynków, a w okolicy było ponad siedemdziesiąt pustelni. Praktykowało tu 3000 mnichów. Klasztor ten należał wówczas do szkoły Pŏpsang.

W XII wieku król Korei zebrał w klasztorze 30000 mnichów na zbiorowych modłach w intencji wyzdrowienia Narodowego Nauczyciela Taegaka Ŭich'ŏna. Do dziś przetrwał olbrzymi żelazny garnek, w którym gotowano jedzenie[1].

Później świątynia ta stała się klasztorem szkoły sŏn. W czasie japońskiej inwazji w 1598 r. mnich Pyŏgam Kaksŏng z tego klasztoru, stał się jednym z przywódców mnichów ochotników walczących z Japończykami. Ponownie stanął do walki w czasie inwazji Jingów w 1636 roku. Odbudował zniszczony klasztor Pŏpchu i wiele innych.

Obecnie klasztor znajduje się w Narodowym Parku góry Songni. Prowadzi się tu praktyki poświęcone Maitrei.

Jest parafialnym klasztorem szkoły chogye, który zarządza 59 innymi klasztorami.

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

  • Kamienna latarnia z dwoma lwami – Skarb Narodowy nr 5
  • Posąg złotego Maitrei 33-metrowej wysokości
  • Pięciokondygnacyjna stupa Palsangjŏn
  • Kamienny zbiornik na wodę – Skarb Narodowy nr 64

Adres klasztoru[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Str. 200.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Chris Verebes. Empty House. Zen Masters and Temples of Korea. Eastward Books, Seul, Korea, s. 330 ISBN 89-952155-4-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]