PZL.22
 PZL.22 podczas budowy | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
bezogonowy samolot doświadczalny |
| Konstrukcja |
jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat konstrukcji mieszanej, kadłub stalowy, z rur krytych sklejką i płótnem, płatowiec drewniany kryty sklejką i płótnem. Podwozie czterokołowe stałe |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
nie odbył się |
| Lata produkcji |
1933-1934 (jedyny prototyp) |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik tłokowy, rzędowy, chłodzony powietrzem D.H. Gipsy Major III |
| Moc |
96 kW (130 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11 m |
| Długość |
5 m |
| Wysokość |
2 m |
| Powierzchnia nośna |
17 m² |
| Masa | |
| Własna |
380 kg |
| Startowa |
500 kg |
| Dane operacyjne | |
| Rzuty | |
| |
PZL.22 – prototyp jednomiejscowego, jednosilnikowego samolotu doświadczalnego w układzie bezogonowca, zbudowany w 1934 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych. Samolot opracował polski inżynier, profesor Gustaw Andrzej Mokrzycki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot został opracowany przez profesora Gustawa Mokrzyckiego jako pierwszy (i jedyny zbudowany) polski samolot bezogonowy. Był on efektem badań profesora nad nowymi koncepcjami rozwoju samolotów i skutkiem inspiracji badaniami niemieckiego konstruktora Lippischa nad samolotem bezogonowym. Prace projektowe były prowadzone pod koniec 1932 r. w Studium Prototypów Państwowych Zakładów Lotniczych. Miały służyć zebraniu doświadczeń techniczno-eksploatacyjnych i materiałowych specyficznych dla tego układu aerodynamicznego[1].
Samolot sfinansowany przez Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej został zbudowany w 1934 roku w zakładach PZL otrzymując oznaczenie PZL.22. Do oblotu prototypu nie doszło wobec obaw władz o bezpieczeństwo (zakaz wydany przez gen. Rayskiego). Konstrukcji zarzucano, że zbyt wysoko położona kabina pilota nie gwarantuje równowagi samolotu podczas rozbiegu.
Służba w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samolot ten nigdy nie wyszedł poza fazę prototypu i tym samym nigdy nie służył w lotnictwie.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Konstrukcja mieszana metalowo-drewniana. Kadłub o konstrukcji wręgowej, kryty sklejką. Płat dwudźwigarowy, o konstrukcji drewnianej, kryty sklejką i płótnem. Podwozie stałe, trójpunktowe ze sterowanym kółkiem ogonowym. Oprofilowane aerodynamicznymi owiewkami, amortyzowane sznurem gumowym. Napęd stanowił początkowo silnik rzędowy de Havilland Gipsy Major III o mocy 230 KM, który zastąpiono następnie silnikiem Menasco o mocy 150 KM. Śmigło ciągnące, dwułopatowe produkcji PZL[1].
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- PZL.22 – prototyp samolotu bezogonowego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Skrzydlata Polska 1963 ↓, s. 12.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Kaczkowski. Samolot doświadczalny PZL-22. „Skrzydlata Polska”. 9/1963, 3 marca 1963. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Opis PZL.22. awiacja.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-10)].