Pałac w Zaleszczykach
48°38′N 25°44′E/48,633333 25,733333 Pałac w 2011 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
Pałac |
| Inwestor | |
| Ukończenie budowy |
XVIII w. |
| Ważniejsze przebudowy |
1831 |
| Pierwszy właściciel |
Poniatowscy |
| Kolejni właściciele |
baron Leon Antoni Brunicki (1811-1866)[1], Brudniccy, Turnau |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 48°38′N 25°44′E/48,633333 25,733333
| |
Pałac w Zaleszczykach – wybudowany przez Poniatowskich w końcu XVIII wieku, przebudowany przez barona Leona Antoniego Brunickiego (1811–1866) w 1831.
Opis[edytuj | edytuj kod]
W pałacu mieszkał książę Józef Poniatowski. W XIX wieku własność Brunickich[2] i do 1939 r. rodziny Turnau. Ostatnią właścicielką pałacu była baronowa Stella Turnau (1867-1938), żona Augusta Turnaua (1865–1924)[3]. Po 1945 r. usunięto kartusz herbowy i przerobiono budynek na szpital. Piętrowy pałac z wysuniętymi do przodu skrzydłami (ryzalitami), w środkowej części pod balkonem znajduje się główne wejście. Skrzydła dzielone pilastrami na modłę jońską. Ściany zwieńczone gzymsem. Obiekt przed II wojną światową otaczał park angielski, który sięgał plaży nad Dniestrem. W parku znajdowały się okazy drzew, z których warto wymienić: kłęk kanadyjski, miłorząb japoński, tulipanowiec amerykański.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Nicieja, Moje Kresy. Zaleszczyki - miasto słońca cz. 1, 10 września 2011
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 390–392, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ syn Józefa Turnaua i Klotyldy Fejervary de Keresztes, córki premiera Węgier
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zaleszczyki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 345.
- Archiwalne widoki pałacu w bibliotece Polona