Pablo Muñoz Vega

Pablo Muñoz Vega

Kardynał prezbiter
Aeterna veritas vera caritas
Kraj działania	Ekwador
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1903 Mira
Data i miejsce śmierci	3 czerwca 1994 Quito
Miejsce pochówku	?↗
Arcybiskup Quito
Okres sprawowania	1967–1985
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Jezuici
Prezbiterat	25 lipca 1933
Nominacja biskupia	7 lutego 1964
Sakra biskupia	19 marca 1964
Kreacja kardynalska	28 kwietnia 1969 Paweł VI
Kościół tytularny	San Roberto Bellarmino

Sukcesja apostolska

Konsekrator	Carlo Confalonieri
Współkonsekratorzy	Antonio Samorè, Martin John O’Connor
Konsekrowani biskupi Antonio José González Zumárraga 15 czerwca 1969 Juan Ignacio Larrea Holguín 15 czerwca 1969 Raúl Eduardo Vela Chiriboga 21 maja 1972 Tomás Angel Romero Gross 15 sierpnia 1973 Luis Alberto Luna Tobar 18 września 1977 Luis Enrique Orellana Ricaurte 9 kwietnia 1978 Luis Oswaldo Pérez Calderón 25 listopada 1984
Współkonsekrowani biskupi Luis Clemente de la Vega Rodriguez 26 maja 1965 Vicente Rodrigo Cisneros Durán 7 stycznia 1968 José Mario Ruiz Navas 12 stycznia 1969 Raúl Holguer López Mayorga 29 kwietnia 1973 Emilio Lorenzo Stehle 25 września 1983

Pablo Munoz Vega (23 maja 1903 w Mirze, diecezja Tulcan – 3 czerwca 1994 w Quito) – ekwadorski duchowny katolicki, kardynał; zakonnik jezuita (S.J.).

Życiorys

We wrześniu 1918 wstąpił do zakonu jezuitów, następnie kształcił się w jezuickich domach studiów w Ekwadorze, a także na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Przyjął święcenia kapłańskie 25 lipca 1933. W latach 1937-1949 i 1958-1964 wykładał na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, 1958-1963 był rektorem magnifico tej uczelni. W latach 1955-1958 rektor Papieskiego Kolegium Latynoamerykańskiego w Rzymie.

1949-1955 prowincjał zakonu jezuitów w Ekwadorze. Od 1962 był ekspertem Soboru Watykańskiego II, po nominacji na biskupa uczestniczył w dwóch ostatnich sesjach Soboru (1964-1965).

7 lutego 1964 został mianowany biskupem tytularnym Ceramo, z jednoczesną nominacją na koadiutora sedi datus Quito; przyjął sakrę biskupią w Rzymie 19 marca 1964, z rąk kardynała Carlo Confalonieriego, sekretarza Kongregacji Konsystorza. Od czerwca 1967 arcybiskup Quito.

Uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (1967, 1969, 1971, 1974, 1977, 1985); 1971 przewodniczący sesji Synodu. Kierował także Konferencją Episkopatu Ekwadoru.

28 kwietnia 1969 mianowany przez Pawła VI kardynałem, z tytułem prezbitera San Roberto Bellarmino. Brał udział w obu konklawe w 1978; utracił prawo udziału w konklawe w 1983, kończąc 80 lat. 1 czerwca 1985 zrezygnował z godności arcybiskupa Quito.

Bibliografia

• Profil w bazie Catholic-Hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-10-20]