Pacta praetoria

Pacta praetoria – w prawie rzymskim umowy zawarte nieformalnie (w przeciwieństwie do kontraktów zawartych z zachowaniem przewidzianych formalności) wyposażone wskutek zaskarżalności (w przeciwieństwie do pozbawionych tej możliwości umów zwanych pacta nuda) przez chronienie ich w edykcie pretorskim.

Do umów tych zaliczano:

Receptum arbitri - umowa uczestników sporu z sędzią polubownym (zwanym arbiter) mającym rozsądzić ich spór.
Receptum nautarum, cauponum, stabulariorum - odpowiedzialność właścicieli statków, oberży i stajni zajezdnych za rzeczy powierzone ich opiece przez podróżnych.
Receptum argentarii - umowa bankiera (argentarius), zobowiązującego się zapłacić istniejący lub przyszły dług swego klienta (p. actio recepticia).