Padaczka skroniowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Padaczka skroniowa
Epilepsia temporalis
Klasyfikacje
ICD-10

G40.1

MedlinePlus

001399

MeSH

D004833

Płat skroniowy mózgu.

Padaczka skroniowa (ang. temporal lobe epilepsy, TLE) – przewlekła choroba neurologiczna, typ padaczki ogniskowej. Charakteryzuje się nawracającymi napadami padaczkowymi wywołanymi gwałtownymi i synchronicznymi wyładowaniami komórek nerwowych powstającymi w płacie skroniowym mózgu[1].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

U chorych na padaczkę ogniskową obserwuje się napady częściowe czyli takie w których nadmierne i synchroniczne wyładowania neuronów powstają w określonym miejscu w mózgu, tzw. ognisku padaczkowym. W przypadku padaczki skroniowej ognisko padaczkowe znajduje się w płacie skroniowym. U osób chorujących na padaczkę skroniową występują[1]:

  • Napady częściowe proste
Wyładowania obejmują niewielki obszar płata skroniowego. Mogą pojawiać się takie doznania jak déjà vu, jamais vu, a także fałszywe doznania zmysłowe (słuchowe, węchowe, smakowe).
  • Napady częściowe złożone
Zazwyczaj są poprzedzane napadem częściowym prostym. Wyładowania obejmują większy obszar płata skroniowego. Obserwuje się zaburzenia świadomości o różnym nasileniu objawiające się częściową utratą kontaktu z otoczeniem. Może wystąpić np. nieruchome wpatrywanie się w jeden punkt, dziwne zachowanie się i zmieniony sposób mówienia. Poza tym mogą pojawić się niekontrolowane ruchy kończyn i ust.
  • Napady częściowe, wtórnie uogólnione
Zazwyczaj poprzedzane przez napady częściowe proste i złożone. Wyładowania rozciągają się na obszar całego mózgu. Występuje utrata świadomości i drgawki (są to tzw. grand mal).

Podtypy[edytuj | edytuj kod]

Według podziału zaproponowanego przez Międzynarodową Ligę Przeciwpadaczkową wyróżnia się dwa podtypy epilepsji skroniowej[1]:

  • MTLE (Mesial temporal lobe epilepsy) - wyładowania powstają w obrębie formacji hipokampu leżącego w środkowej części płata skroniowego,
  • LTLE (Lateral temporal lobe epilepsy) - wyładowania powstają w obrębie kory nowej płata skroniowego; występuje rzadziej niż MTLE

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

W leczeniu padaczki skroniowej stosuje się leki przeciwpadaczkowe, których działanie polega na zapobieganiu nadmiernemu pobudzeniu komórek nerwowych. U ok. 40% osób chorych na padaczkę skroniową leczenie farmakologiczne nie jest skuteczne[2]. W takim wypadku często podejmowane jest leczenie chirurgiczne o dość wysokiej skuteczności[3]. W leczeniu epilepsji lekoopornych u dzieci stosuje się czasami rodzaj diety niskowęglowodanowej[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c J. Engel. A proposed diagnostic scheme for people with epileptic seizures and with epilepsy: report of the ILAE Task Force on Classification and Terminology.. „Epilepsia”. 42 (6), s. 796-803, Jun 2001. PMID: 11422340. 
  2. Temporal Lobe Epilepsy Treatment & Management. [dostęp 2014-01-17].
  3. S. Wiebe, WT. Blume, JP. Girvin, M. Eliasziw. A randomized, controlled trial of surgery for temporal-lobe epilepsy.. „N Engl J Med”. 345 (5), s. 311-8, Aug 2001. DOI: 10.1056/NEJM200108023450501. PMID: 11484687. 
  4. AL. Hartman, EP. Vining. Clinical aspects of the ketogenic diet.. „Epilepsia”. 48 (1), s. 31-42, Jan 2007. DOI: 10.1111/j.1528-1167.2007.00914.x. PMID: 17241206.