Paleoparadoxia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paleoparadoxia
Ilustracja
Paleoparadoxia tabatai
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

desmostyle

Rodzina

Paleoparadoxiidae

Rodzaj

Paleoparadoxia

Paleoparadoxia (łac. "starożytna zagadka") – wymarły rodzaj dużego roślinożernego ssaka morskiego.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkiwał regiony brzegowe północnego Pacyfiku w miocenie od 20 do 10 milionów lat temu. Jego zasięg występowania rozpościerał się od wód Japonii (Tsuyama i Yanagawa) do Alaski na północy, a na południe do Baja California w Meksyku.

Znaleziska[edytuj | edytuj kod]

Szkielet Paleoparadoxiae na wystawie

Znane są 2 kompletne szkielety, jeden w Muzeum Fukushima w prefekturze Fukushima w Japonii, drugi natomiast w Stanford Linear Accelerator Center w północnej Kalifornii.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Zwierzę odżywiało się wodorostami i trawą morską. Szczęki i zęby przypominały łyżkę koparki. Grube ciało było dobrze zaadaptowane do pływania i przebywania pod wodą, ale nie na dużych głębokościach. Jak dzisiejsza foka, przybywał na brzeg, by pożywiać się i wygrzewać w słońcu.

Gatunki[edytuj | edytuj kod]

  • P. tabatai Tokunaga, 1939
  • P. repenningi Domning and Barnes, 2007