Palmachim
31°56′00″N 34°42′23″E/31,933333 34,706389
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
17 m n.p.m. |
| Populacja (2007) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+972 3 |
Położenie na mapie Dystryktu Centralnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 31°56′00″N 34°42′23″E/31,933333 34,706389
| |
| Strona internetowa | |
Palmachim (hebr.: פלמחים) – kibuc położony w samorządzie regionu Gan Rawe, w Dystrykcie Centralnym, w Izraelu.
Leży na równinie Szaron nad Morzem Śródziemnym, w otoczeniu miast Jawne i Riszon Le-Cijon, moszawów Gan Sorek, Bet Chanan i Bet Owed, oraz wioski Ajanot. Na południowy wschód od kibucu jest baza lotnicza Palmachim, kosmodrom Palmachim i Centrum Badań Nuklearnych Sorek. Członek Ruchu Kibuców (HaTenoa’a HaKibbutzit).
Historia[edytuj | edytuj kod]
W tej okolicy znajdował się starożytny port morski Jiwne-Jam, położony na zachód od miasta Jawne. W czasach krzyżowców było to popularne miejscu handlu, w którym arabscy kupcy z Damaszku wymieniali niewolników, Persowie i Kurdowie handlowali końmi i bronią, a częstymi kupcami byli chrześcijanie z Akki. Handel utrzymywał się do czasu wybuchu w 1229 wojny krzyżowców z mamelukami[1].
Na początku XV wieku w tutejszej arabskiej wiosce al-Nabi Rubin wybudowano meczet i sanktuarium. Islamski sędzie Mujir ad-Din napisał w 1495: „jest to grobowiec naszego pana Reubena”[2]. Lokalna tradycja muzułmańska uznaje, że jest to miejsce pochowania Rubena, syna Jakuba i Lei. Pomimo to, najprawdopodobniej jest to grobowiec arabskiego szejka o imieniu Reuben. Tradycja gromadziła jednak corocznie w tym miejscu około 30 tys. Arabów, którzy zawsze w sierpniu przybywali do sanktuarium z pielgrzymką.
W 1933 podczas takiej pielgrzymki do al-Nabi Rubin doszło do arabskich protestów i strajku przeciwko brytyjskim władzom Mandacie Palestyny[3].
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny żydowskie oddziały Hagany atakowały wioskę w dniach od 10 do 12 maja 1948. Pozornie nieskuteczne ataki ciągle nękały mieszkańców, zmuszając ich do ucieczki[4].
Podczas wojny o niepodległość izraelska Brygada Giwati 1 czerwca 1948 zdobyła wieś al-Nabi Rubin. Po jej zdobyciu deportowano większość mieszkańców, z wyjątkiem kilku, którzy pozostają tutaj do tej pory, trudniąc się zbiorami pomarańczy. 24 sierpnia Brygada Giwati otrzymała rozkaz oczyszczenia zajętego terenu z wszystkich arabskich oddziałów zbrojnych. Podczas tej operacji miano deportować także wszystkich arabskich cywili. Operację przeprowadzono 28 sierpnia. Podczas jej trwania „zabito 10 Arabów, zraniono trzech i zatrzymano trzech” bez strat po stronie własnej[4]. Według danych arabskiego dziennikarza Salmana Abu-Sitta, w 1998 liczba uchodźców z rejonu wioski al-Nabi Rubin wynosiła 10 116 osób[5].
Współczesny kibuc został założony 11 kwietnia 1949 przez byłych członków oddziałów szturmowych Palmach.
W 2006 osiedliła się tu grupa żydowskich osadników z ewakuowanego osiedla Elei Sinai w Strefie Gazy.
Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się ośrodek kultury i sportu, przy którym jest boisko do piłki nożnej oraz korty tenisowe.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Gospodarka kibucu opiera się na rolnictwie. Znajduje się tu zakład produkujący gotowe materiały budowlane z betonu.
Na południe od kibucu rozciągają się nadmorskie wydmy. Wśród piasków znajdują się tajne bazy Izraelskich Sił Obronnych – kosmodrom Palmachim, baza lotnicza Palmachim oraz położone dalej na południu Centrum Badań Nuklearnych Sorek. W tym rejonie znajdują się także poligony doświadczalne, na których teren wstęp jest surowo zabroniony. Całość kompleksu wojskowego jest jedną z największych tajemnic Izraela i jest ściśle chroniona przez wojsko.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu kibucu znajdują się ruiny starożytnego portu morskiego Yavne-Yam, w rejonie którego prowadzone są badania archeologiczne. Odnalezione eksponaty są prezentowane w niewielkim muzeum położonym w kibucu. W 1969 powstało tutaj Muzeum Palmachim, poświęcone pamięci członków oddziałów Palmachim.
Jednak największą tutejszą atrakcją są wspaniałe plaże Palmachim.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Z kibucu wychodzi w kierunku wschodnim droga nr 4311, którą można dojechać do moszawu Gan Sorek, za którym jest możliwość wjechania na autostradę nr 4 (Erez–Rosz ha-Nikra) lub drogę ekspresową nr 42 (Aszdod-Riszon Le-Cijon).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Claude Reigner: Syrian Stone-lore. R. Bentley and Son, 1886, s. 472.
- ↑ Rivka Gonen: Biblical Holy Places. Paulist Press, 2000, s. 288. ISBN 0-8091-3974-X.
- ↑ Fritz Liebreich: Britain’s Naval and Political Reaction to the Illegal Immigration of Jews to Palestine, 1945-1948. Routledge, 2005, s. 370. ISBN 0-7146-5637-2.
- ↑ a b Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press, 2004. ISBN 0-521-00967-7.
- ↑ Welcome To al-Nabi Rubin. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2008-12-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie satelitarne kibucu Palmachim Google Maps
- Mapa kibucu Palmachim Amudanan
