Paolo Bertolucci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paolo Bertolucci
ilustracja
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1951
Forte dei Marmi

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczny

Status profesjonalny

1970

Zakończenie kariery

1983

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

12 (23 sierpnia 1973)

Roland Garros

QF (1973)

Wimbledon

1R (1972)

US Open

1R (1973, 1976)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

12

Najwyżej w rankingu

27 (24 marca 1980)

Roland Garros

QF (1975, 1977, 1980)

Wimbledon

1R (1972)

Paolo Bertolucci (ur. 3 sierpnia 1951 w Forte dei Marmi) – włoski tenisista i trener tenisa, zdobywca Pucharu Davisa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Zawodowym tenisistą był w latach 1970–1983.

W grze pojedynczej 6 turniejów rangi ATP World Tour oraz osiągnął 6 finałów. 3 razy triumfował we Florencji i po razie w Barcelonie, Hamburgu i Berlinie. W deblu został mistrzem 12 imprez ATP World Tour oraz przegrał 7 finałów.

W latach 1972–1983 reprezentował Włochy w Pucharze Davisa. W 1976 został wspólnie z zespołem narodowym zwycięzcą edycji pokonując w finale 4:1 Chile. Bertolucci rywalizował w rundzie z Chilijczykami w meczu deblowym za partnera mając Adriano Panattę, z którym wygrał z Patriciem Cornejo i Jaime Fillolem. W latach 1977, 1979 i 1980 reprezentacja Włoch w składzie z Bertoluccim przegrywała finały. Startował w turnieju głównie w pojedynkach gry podwójnej osiągając bilans 22–8, natomiast w singlu 8–2.

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 12. miejscu (23 sierpnia 1973), a w klasyfikacji gry podwójnej na 27. pozycji (24 marca 1980).

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się pracą trenerską, w latach 1983–1992 szkoląc juniorów z krajowej federacji tenisowej. W 1993 i 1994 był trenerem Omara Camporese, a także pełnił funkcję kapitana reprezentacji Włoch w Pucharze Davisa w latach 1998–2000. Od 2001 jest komentatorem dla stacji Sky Italia.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]