Papieska elekcja 1227

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papieska elekcja 1227
Ilustracja
Daty i miejsce
19 marca 1227
Rzym
Główne postacie
Dziekan

Ugolino Conti di Segni (do wyboru 19 marca)
Pelagio Galvani (od 19 marca)

Protoprezbiter

Guala Bicchieri

Protodiakon

Ottaviano Conti di Segni

Wybory
Liczba głosowań

1

Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


15
3

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Ugolino Conti di Segni
Przybrane imię: Grzegorz IX

Papieska elekcja 19 marca 1227 – odbyła się po śmierci papieża Honoriusza III i zakończyła wyborem Grzegorza IX na jego następcę.

Lista uczestników[edytuj | edytuj kod]

Honoriusz III zmarł w Rzymie 18 marca 1227 roku. Święte Kolegium liczyło wówczas 18 kardynałów, z czego nie więcej niż 15 wzięło udział w wyborze jego następcy[1]:

Dziesięciu elektorów mianował Innocenty III, a pięciu Honoriusz III.

Nieobecni[edytuj | edytuj kod]

Trzech kardynałów mianowanych przez Innocentego III było nieobecnych:

  • Giovanni Colonna (27 maja 1206) – kardynał prezbiter S. Prassede; rektor księstwa Spoleto[2]
  • Romano Bonaventura (5 marca 1216) – kardynał diakon S. Angelo in Pescheria; komendatariusz kościoła prezbiterialnego S. Stefano al Monte Celio; legat papieski w południowej Francji[3]
  • Stephen Langton (27 maja 1206) – kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego; arcybiskup Canterbury i prymas Anglii[4]

Przebieg elekcji. Wybór Grzegorza IX[edytuj | edytuj kod]

19 marca, dzień po śmierci Honoriusza III, kardynałowie zebrali się w budynku zwanym Septizonium i tam, w dobrowolnej klauzurze, przystąpili do wyboru nowego papieża. Jednogłośny wybór, przez aklamację, padł na kardynała biskupa Ostii Ugolino Contiego, bratanka papieża Innocentego III. Elekt przyjął wybór jako Grzegorz IX, na cześć Grzegorza VII. Dwa dni później, 21 marca 1227 odbyła się uroczysta koronacja nowego papieża[4].

Legenda o wyborze Konrada von Urach[edytuj | edytuj kod]

Według przekazów cysterskich, kardynał Ugolino z Ostii został wybrany dopiero po odmowie przyjęcia tiary przez ich współbrata zakonnego, kardynała Konrada von Urach. Podobno kardynałowie, nie mogąc dojść do porozumienia, postanowili dokonać wyboru w procedurze compromissum, tzn. że wyboru nie dokona Kolegium Kardynalskie w całości, lecz wydelegowana w tym celu trzyosobowa komisja kardynałów, w skład której miał wejść również Konrad von Urach. Komisja stosunkiem głosów dwa do jednego wybrała na papieża Konrada von Urach, a więc jednego ze swych członków. Konrad von Urach odmówił jednak przyjęcia tiary, tłumacząc, że byłoby to tak, jakby wybrał sam siebie. Wówczas kardynałowie zdecydowali się przystąpić (jeszcze tego samego dnia) do normalnego głosowania, które zakończyło się wyborem kardynała Ugolino z Ostii. Wersja ta jest jednak mało prawdopodobna, gdyż stoi w sprzeczności z oficjalnymi dokumentami relacjonującymi przebieg elekcji[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Skład Kolegium Kardynalskiego oraz lista uczestników i nieobecnych zrekonstruowana na podstawie John Paul Adams: Sede Vacante 1227. 2010. [dostęp 2015-03-30]., jednak z korektami w oparciu o dane biograficzne poszczególnych kardynałów w Maleczek, passim. Kardynał Leone Brancaleone, wymieniony przez Adamsa, zmarł najprawdopodobniej już w roku 1224 (Maleczek, s. 137-139); dla odmiany, w marcu 1227 nadal żył pominięty przez niego Gregorio Crescenzi (zob. Maleczek, s. 183-184).
  2. Zob. Maleczek, s. 159-160.
  3. Maleczek, s. 193.
  4. a b c John Paul Adams: Sede Vacante 1227. 2009. [dostęp 2015-03-30].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Werner Maleczek: Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216. Wiedeń: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1984.