Parafia św. Anny w Bieczu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Anny w Bieczu
Ilustracja
Kościół św. Anny
Państwo

 Polska

Siedziba

Biecz

Adres

ul. Kazimierza Wielkiego 2
38-340 Biecz

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

rzeszowska

Dekanat

Biecz

Kościół

Kościół św. Anny

Proboszcz

o. Tomasz Michalik OFM

Wezwanie

św. Anny

Wspomnienie liturgiczne

26 lipca (św. Anny)

Położenie na mapie Biecza
Mapa konturowa Biecza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Anny w Bieczu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Anny w Bieczu”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Anny w Bieczu”
Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Anny w Bieczu”
Położenie na mapie gminy Biecz
Mapa konturowa gminy Biecz, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Anny w Bieczu”
Ziemia49°43′54″N 21°15′21″E/49,731667 21,255833
Strona internetowa

Parafia św. Anny w Bieczuparafia rzymskokatolicka z siedzibą w Bieczu, znajdująca się w diecezji rzeszowskiej w dekanacie bieckim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Parafię przy kościele klasztornym franciszkanów (reformatów) pw. św. Anny erygował biskup Kazimierz Górny 1 września 1999 roku. Powstała ona z podziału parafii Bożego Ciała w Bieczu. Kościół wzniesiony na miejscu dawnego zamku w latach 1641–1650 z fundacji kasztelana bieckiego Jana Wielopolskiego. Świątynię konsekrował biskup Mikołaj Oborski 16 września 1663 roku.

Kościół parafialny[edytuj | edytuj kod]

Typowa dla kościołów reformackich. Kościół barokowy, jednonawowy, z kamienia i cegły, otynkowany, pokryty blachą, Prezbiterium nieco węższe zamknięte półkoliście. Dachy siodłowe, nad prezbiterium kulista wieżyczka z latarnią na sygnaturkę. Wewnątrz sklepienie kolebkowe z lunetami, rozczłonkowane podziałami pilastrowo-ramowymi. Za ołtarzem głównym wydzielone oratorium zakonne. Do kościoła przylega bryła klasztoru wybudowanego w latach 1645–1663 o skromnych cechach barokowych, obejmująca swym zasięgiem również zakrystię.

Ołtarz główny oraz sześć bocznych wykonano w drugiej połowie XVII w. w stylu barokowym. W głównym ołtarzu rzeźbiona Grupa Ukrzyżowania. W ścianie oddzielającej prezbiterium od oratorium znajdują się dwa okna z witrażami przedstawiającymi postacie św. Franciszka i św. Antoniego. W niektórych ołtarzach bocznych obrazy późnobarokowe, ponadto rzeźba Matki Bożej Anielskiej w stroju szlacheckim, z końca XVI w.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]