Parafia Matki Bożej Pocieszenia w Manasterzu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia
Matki Bożej Pocieszenia
w Manasterzu
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Manasterz

Adres

Manasterz 89
37-522 Wiązownica

Data powołania

1952

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

przemyska

Dekanat

Sieniawa

Kościół

Matki Bożej Pocieszenia

Filie

Czerwona Wola – kaplica filialna pw. Matki Bożej Królowej Polski

Proboszcz

ks. Krzysztof Majder

Wezwanie

Matki Bożej Pocieszenia

Wspomnienie liturgiczne

4 września

Położenie na mapie gminy Wiązownica
Mapa konturowa gminy Wiązownica, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „ParafiaMatki Bożej Pocieszeniaw Manasterzu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „ParafiaMatki Bożej Pocieszeniaw Manasterzu”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ParafiaMatki Bożej Pocieszeniaw Manasterzu”
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego
Mapa konturowa powiatu jarosławskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „ParafiaMatki Bożej Pocieszeniaw Manasterzu”
Ziemia50°07′09″N 22°39′45″E/50,119167 22,662500
Strona internetowa

Parafia Matki Bożej Pocieszenia w Manasterzu − parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Sieniawa[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Manasterz od początków swego istnienia należał parafii w Jarosławiu. W 1622 roku uciekinierzy z Jarosławia, którzy schronili się w Wiązownickich lasach przed epidemią zarazy, zbudowali w Wiązownicy drewnianą kaplicę pw. św. Walentego. W 1720 roku Walenty Szumanowski rozpoczął budowę kościoła w Wiązownicy, a w 1753 roku bp Wacław Hieronim Sierakowski przydzielił Manasterz, Czerwoną Wolę, Nielepkowice i Piwodę do Kapelani w Wiązownicy.

Gdy w 1865 roku powstała parafia w Wiązownicy, w jej skład weszły też Manasterz i Czerwona Wola. W 1937 roku z inicjatywy ks. Stanisława Sudoła, rozpoczęto budowę kościoła według projektu arch. dra Czesława Thullie i prof. inż. Romana Völpela. W czasie II wojny światowej budowa była przerwana. W 1950 roku mieszkańcy prosili o przydzielenie kapłana, w odpowiedzi na to żądanie bp Franciszek Barda przydzielił ks. Edwarda Dręgę, który był w Manasterzu do 1952 roku. Po ukończeniu budowy kościół pw. Matki Bożej Pocieszenia został 2 września 1951 roku poświęcony przez bpa Wojciecha Tomakę.

W 1952 roku została erygowana ekspozytura w Manasterzu, z wydzielonego terytorium parafii w Wiązownicy. W 1958 roku artysta Stanisław Gross wykonał polichromię[2]. 1 września 2002 roku odbyła się konsekracja kościoła, której dokonał abp Józef Michalik[3].

Na terenie parafii w Czerwonej Woli, przy domu zakonnym Sióstr Służebniczek Starowiejskich znajduje się kaplica filialna pw. Matki Bożej Królowej Polski[4].

Na terenie parafii jest 1 155 wiernych (w tym: Manasterz – 690, Czerwona Wola – 486)[5].

Proboszczowie parafii:[6]
1950–1952. ks. Edward Dręga (ekspozyt)[7].
1952–1966. ks. Feliks Karasiński (ekspozyt)[8][9].
1966–1984. ks. Marian Marchut[10][11].
1984–1991. ks. Józef Sądej.
1991–2004. ks. Franciszek Kida.
2004–2015. ks. kan. Tadeusz Bernat.
2015–2017. ks. Krzysztof Zygar.
2017– nadal ks. Krzysztof Majder.


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Opis dekanatu na stronie archidiecezji
  2. Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997. Album (s. 474) ISSN 1233-4685
  3. Złoty Jubileusz Parafii w Manasterzu [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”, Niedziela przemyska 39/2002.
  4. Siostry zakonne
  5. Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015/2016 (s. 313–314) ISSN 1429-6314
  6. Duszpasterze
  7. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 53) [dostęp 2023-09-19]
  8. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 125) [dostęp 2023-09-19]
  9. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 133) [dostęp 2023-09-19]
  10. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 196) [dostęp 2023-09-19]
  11. Rocznik Diecezji przemyskiej na rok 1984 (s. 412) [dostęp 2023-09-19]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]