Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Krakowie (greckokatolicka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia greckokatolicka
Podwyższenia Krzyża Świętego
Ilustracja
Cerkiew parafialna
Państwo

 Polska

Siedziba

Kraków

Adres

ul. Wiślna 11,
31-007 Kraków

Data powołania

1784 r.

Wyznanie

katolickie

Kościół

greckokatolicki

Archieparchia

przemysko-warszawska

Dekanat

krakowsko-krynicki

Cerkiew

św. Norberta w Krakowie

Proboszcz

ks. prot. Piotr Pawliszcze

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Świętego

Wspomnienie liturgiczne

27/14 września

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, po lewej znajduje się punkt z opisem „Siedziba parafii Podwyższenia Krzyża Świętego”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Siedziba parafii Podwyższenia Krzyża Świętego”
Ziemia50°03′37″N 19°56′04″E/50,060278 19,934444
Strona internetowa

Parafia greckokatolicka Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Krakowieparafia greckokatolicka w Krakowie[1] w dekanacie krakowsko-krynickim, na terenie archieparchii przemysko-warszawskiej.

Historia parafii[edytuj | edytuj kod]

Po przeprowadzonej przez władze austriackie kasacji klasztorów, opuszczona przez siostry Norbertanki świątynia została 26 lutego 1808 roku na mocy dekretu Nr 2786 przekazana na własność parafii greckokatolickiej. W roku 1947 władze komunistyczne zlikwidowały działającą parafię, należącą do dekanatu leżajskiego[2], budynek po kilku latach przekazano oo. Saletynom, a ikonostas rozebrano i przeniesiono do archiwów Muzeum Jana Matejki.

W roku 1998 parafia greckokatolicka odzyskała swoją własność. OO. Saletyni do końca 2001 roku opuścili świątynię a grekokatolicy powrócili do swojej cerkwi. Odzyskany dzięki wieloletnim staraniom parafii greckokatolickiej zabytkowy ikonostas zrekonstruowano i odrestaurowano. Został on ponownie wzniesiony, a w listopadzie 2004 roku poświęcony przez zwierzchnika grekokatolików w Polsce metropolitę przemysko-warszawskiego, arcybiskupa Jana Martyniaka.

W pomieszczeniu obok kruchty znajduje się ikonostas wykonany w latach 60. XX w. przez artystę Jerzego Nowosielskiego. Ikonostas ten służył do celów kultu religijnego w kaplicy kościoła św. Katarzyny, w której parafia greckokatolicka korzystając z gościnności OO. Augustynianów działała w latach 1958-1998.

W 2007 r. przy parafii rozpoczęła działalność grupa duszpasterska dla ukraińskich studentów.

Cerkiew parafialna[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew greckokatolicka pw. Podwyższenia Krzyża Świętego została wzniesiona w latach 1636–1643 w stylu barokowym jako kościół pw. św. Norberta, przeznaczony dla sióstr Norbertanek. Pod koniec XIX wieku dzięki staraniom proboszcza o. Iwana Borsuka oraz parafian, w cerkwi wzniesiono ikonostas – najważniejszy element świątyni obrządku wschodniego. Murowany ikonostas zaprojektowany został przez architekta, Tadeusza Stryjeńskiego, natomiast ikony do tego ikonostasu według projektu Jana Matejki namalował jego uczeń, Władysław Rossowski.

Duszpasterstwo[edytuj | edytuj kod]

Proboszczowie:

  • ks. Florijan Kudrewycz OSBM (1797-1834);
  • ks. Łew Laurysewycz (1852-1854);
  • ks. Iwan Ławrowśkyj (1854-1860, administrator parafii);
  • ks. Iwan Ławrowśkyj (1860-1863);
  • ks. Stepan Ławrysewycz (1863-1864, administrator parafii);
  • ks. Mykoła Liwczak (1864-1867);
  • ks. Josyf Czerlunczakewycz (1868-1885, administrator parafii);
  • ks. Iwan Borsuk (1885-1888, administrator parafii);
  • ks. Iwan Borsuk (1888-1909);
  • ks. Iwan Uruśkyj (1909-1910, administrator parafii);
  • ks. Petro Łewyćkyj (1910-1914);
  • ks. Iwan Uruśkyj (1914-przypuszczalnie do 1918);
  • ks. Iwan Uruśkyj (przypuszczalnie od 1924-1932);
  • ks. Pawło Chruszcz (1932-1944, administrator parafii)[3];
  • ks. Stepan Hrab (1944-1947, administrator parafii);
  • ks. Mykoła Deńko (1958-1986);
  • ks. Mirosław Michaliszyn (1986-1996, administrator parafii);
  • ks. Michał Feciuch (1996-2006, administrator parafii);
  • ks. prot. Piotr Pawliszcze (od 2006 proboszcz parafii).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]