Parellada
 Niedojrzałe grona parellady | |
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Inne nazwy |
montònec |
| Pochodzenie |
Hiszpania[1] |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC |
8938 |
| Przeznaczenie owoców |
wino |
| Kolor skórki |
zielonożółty |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie |
bardzo późne[2] |
Parellada – biała odmiana winorośli, wywodząca się z Aragonii, lecz uprawiana głównie w regionie Penedès w Katalonii[2][3]. Uważana za najsubtelniejszy z klasycznych szczepów do produkcji wina musującego cava[4][5].
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
Pod różnymi nazwami parellada była uprawiana w Aragonii przynajmniej w XIV wieku[2]. Zachowała się wzmianka, że biały montònec Jaume'a Roiga zyskał uznanie króla Jana II[2].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Parellada jest odmianą plenną[2]. Rodzi duże kiście z jagodami średniej wielkości[2]. Wypuszcza pąki wcześnie[2]. Kwiaty są obupłciowe[1]. Dojrzewa bardzo późno[2].
Wina[edytuj | edytuj kod]
Parellada jest uznawana za najbardziej wyszukany spośród tradycyjnych szczepów, z których produkuje się cavę (pozostałe to macabeo i xarello)[4][5]. Z parellady tłoczy się także wina niemusujące[6]. Odmiana jest delikatna i aromatyczna[6], w kupażach łagodzi wyrazisty charakter odmiany xarello[3]. Przy ograniczonych zbiorach udaje się uzyskać aromat jabłek[5]. Łatwo się psuje[7]
Poziom alkoholu jest średni[2]. Większość win z odmiany parellada nie zyskuje na starzeniu i powinny być konsumowane póki młode[2].
Nieliczni producenci oferują wino produkowane w 100% z parellady[2].
Rozpowszechnienie[edytuj | edytuj kod]
Niemal cały areał upraw w Hiszpanii w 2008 (8786 ha) był ograniczony do Katalonii[2]. Poza regionem zarejestrowano niecałe 200 ha[2]. Prócz musujących win DO Cava odmiana wchodzi w skład win z regionów Conca de Barberà, Costers del Segre, Penedès, Tarragona oraz z Majorki, choć jest tam rzadko uprawiana[8].
W regionie Penedès jest uprawiana, w przeciwieństwie do macabeo i xarello, przede wszystkim w najchłodniejszej jego części, Alta Penedès (kat. Alt Penedès), na kredowym podłożu[9].
W 2011 parellada została autoryzowana we Francji[2].
Synonimy[edytuj | edytuj kod]
W użyciu poza główną nazwą są warianty nazwy montònec (moltonach, montona, montónega, montonench, montonet, montonero) oraz martorella, montañesa, perelada, perellada i verda grossa[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Parellada w bazie danych Institut für Rebenzüchtung Geilweilerhof. [dostęp 2014-11-22]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 768. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ a b Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 38. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
- ↑ a b Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 67. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
- ↑ a b c Hugh Johnson, Jancis Robinson: Wielki atlas świata win. Buchmann, 2008, s. 202. ISBN 978-83-7670-164-6. (pol.).
- ↑ a b Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 456. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
- ↑ David Schwarzwälder: Hiszpania. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 584. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
- ↑ David Schwarzwälder: Hiszpania. W: André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 591. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 318. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).