Rezerwat przyrody „Roztocze”
| |
| rezerwat przyrody | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1984 |
| Powierzchnia |
2084,5 ha |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°57′30″N 23°39′00″E/49,958333 23,650000 | |
Rezerwat przyrody „Roztocze” (ukr. Природний заповідник „Розточчя”)[1][2][3][a] – rezerwat przyrody o powierzchni 2084,5 ha, położony w zachodniej Ukrainie, w Obwodzie Lwowskim[5], na Roztoczu Janowskim, utworzony w 1984 roku.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat jest położony w najbardziej na południe wysuniętej części Roztocza. Piśmiennictwo sowieckie nazywało ten teren Płaskowyżem Lwowsko-Wereszczyckim. Siedziba administracji rezerwatu mieści się w oddziale 42 Leśnictwa Sławczańskiego (25 km od Lwowa i granicy w Polską)[5].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Teren rezerwatu leży na obszarze grzędowych wzniesień z dolinami i terasami rzecznymi, tworzącymi system pofalowanych pasm wzdłuż biegu Wereszczycy. Rzeźba jest pokłosiem działalności lodowca skandynawskiego, a także późniejszych procesów denudacyjnych zachodzących w warunkach klimatu peryglacjalnego oraz procesów erozyjnych. W krajobrazie dominują ostańcowe wzgórza górnokredowe (wysokości względne do 60 metrów, kąt nachylenia stoków 15-20°). Równiny spotyka się tylko w dolinie stosunkowo płytkiej tu i możliwej do przechodzenia w bród Wereszczycy, której brzegi są łagodne i miejscowo zabagnione. Lewobrzeżna część jej terasy tworzy łąkowo-bagienny kompleks nazywany Zaliwki, a w prawobrzeżnej utworzono kaskadę stawów[5].
Rezerwat obejmuje lasy bukowo-sosnowe oraz podmokłe łąki. Występuje tu 885 gatunków roślin naczyniowych, 212 mszaków, 65 porostów oraz 20 gatunków niebiesko-zielonych wodorostów.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rezerwaty przyrody. www.nieznanaukraina.pl. [dostęp 2018-09-11].
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Ziemia lwowska. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005, s. 94, seria: Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej, cz. 3. ISBN 978-83-89188-66-3. [dostęp 2018-09-11 (Google Books)].
- ↑ Artur Pawłowski: Roztocze. Przewodnik. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2011, s. 20–21. ISBN 978-83-62460-16-8. [dostęp 2018-09-11 (Google Books)].
- ↑ Roztocze – ochrona przyrody na obszarze transgranicznym Polski i Ukrainy. Polskie Towarzystwo Botaniczne, 2016. [dostęp 2018-09-11].
- ↑ a b c Zygmunt Popiołek, Charakterystyka geobotaniczna roślinności torfowiskowo-łąkowej rezerwatu Roztocze w ukraińskiej części Roztocza Południowego, w: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Lublin, vol. L, 2, 1995, s. 39-54
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roztocze. Środowisko przyrodnicze, Jan Buraczyński (red.), Lublin: Wydaw. Lubelskie, 2002, s. 325-326, ISBN 83-87399-10-8, OCLC 749533923.