Park Znicza w Warszawie
52°14′15″N 21°05′46″E/52,237500 21,096111 Fontanna w Parku Znicza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Dzielnica | |
| Powierzchnia |
ok. 1,8 ha |
| Data założenia | |
| Projektant |
nieznany |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°14′15″N 21°05′46″E/52,237500 21,096111
| |
| Strona internetowa | |
Park Znicza – park w Warszawie, na Grochowie, w dzielnicy Praga-Południe.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstał w latach 50. w rejonie północnej krawędzi obszaru pozostałego po forcie XI (Grochów Duży) twierdzy Warszawa, którego ślady zatarto ostatecznie w latach 30. Rozciągał się on po obu stronach ulicy Ostrobramskiej[1]. Na terenie tym osiedlili się potem wileńscy wojskowi, budując osiedle Górki Grochowskie o wileńskich nazwach[2][1]. Reszta okolicy miała charakter małomiasteczkowy o częściowo drewnianej zabudowie i ulicach bez jezdni.
W kwartale ulic: Znicza (stąd nazwa), Filomatów (nazwa dzielnicy czasem w formie Górki Mickiewiczowskie), Zagójska (obecnie Bełżecka) i Łukiska (od rynku Łukiskiego w Wilnie) utworzono park o kształcie latawca z owalną alejką i główną aleją topolową. Nie wiadomo kto i w jakich okolicznościach go zaprojektował. W parku umieszczono pomnik mieszkańców kolonii Górki Grochowskie. Nie znaleziono żadnych dokumentów potwierdzających istnienie na terenie obecnego parku miejsc pochówku żołnierzy poległych w czasie II wojny światowej[3].
W okresie od sierpnia 2007 do jesieni 2008 miała miejsce rewitalizacja parku, w trakcie której usunięto część starych topoli (ze względu na interwencje mieszkańców mniej niż planowano), wprowadzono nowe nasadzenia, utwardzono alejki i ustawiono nowe latarnie. Ozdobą parku jest fontanna-wodotrysk w kształcie talerza o 20 dyszach, z wodą podświetlaną wszystkimi kolorami tęczy, będąca zegarem wodnym. Na terenie parku powstały też 2 place zabaw - oddzielnie dla maluchów i dzieci starszych, nowe alejki i ławki[4][5][3][6].
W 2018 znajdujący się w parku obelisk upamiętniający poległych za Ojczyznę i ofiary barbarzyństwa niemieckiego w latach 1939–1945 przeszedł renowację[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rozdział 9.1.13. Fort XI. W: Lech Królikowski: Twierdza Warszawa. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2002, s. 243-245, 100, seria: Twierdze i Zamki w Polsce. ISBN 83-11-09356-3.
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Korzenie Miasta. Warszawskie pożegnania.. T. III Praga. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004. ISBN 978-83-61932-03-1.
- ↑ a b Rewitalizacja Parku Znicza - Zielona Warszawa. Urząd Dzielnicy Praga-Południe. [dostęp 2013-07-28].
- ↑ Park Znicza - Zielona Warszawa. Urząd m.st. Warszawy. [dostęp 2013-07-28].
- ↑ Rewitalizacja Parku Znicza - Zielona Warszawa. Urząd Dzielnicy Praga-Południe. [dostęp 2013-07-28].
- ↑ Park Znicza zaprasza - Zielona Warszawa. Urząd Dzielnicy Praga-Południe. [dostęp 2013-07-28].
- ↑ Obelisk wrócił na swoje miejsce w Parku Znicza [online], iPragaPoludnie.pl, 2 sierpnia 2018 [dostęp 2021-02-04].