Park w Miłosławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park w Miłosławiu
Obiekt zabytkowy nr rej. 2304/A z 17.06.1994[1]
Ilustracja
Park w Miłosławiu. Widok z wieży zamkowej.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Miłosław

Powierzchnia

ok. 37,8 ha

Data założenia

koniec XVIII w.

Położenie na mapie Miłosławia
Mapa konturowa Miłosławia, na dole znajduje się punkt z opisem „Park w Miłosławiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Park w Miłosławiu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park w Miłosławiu”
Położenie na mapie powiatu wrzesińskiego
Mapa konturowa powiatu wrzesińskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Park w Miłosławiu”
Położenie na mapie gminy Miłosław
Mapa konturowa gminy Miłosław, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Park w Miłosławiu”
Ziemia52°11′51″N 17°29′01″E/52,197500 17,483611
Jeden z mostków nad jednym z kanałów

Park w Miłosławiu - park w ramach Zespołu Pałacowo-Parkowego im. Kościelskich w Miłosławiu (powiat wrzesiński, województwo wielkopolskie),

Historia[edytuj | edytuj kod]

Park został założony pod koniec XVIII w. przez Mielżyńskich, przy ich pałacu w Miłosławiu. Na początku został urządzony w stylu francuskim, następnie w I połowie XIX w. przekształcony na styl parków angielskich.

W parku znajduje się najstarszy w Polsce pomnik Juliusza Słowackiego, który na zlecenie Józefa Kościelskiego wykonał znany wielkopolski rzeźbiarz Władysław Marcinkowski. Odsłonięcie pomnika nastąpiło 16 września 1899. W tym dniu w parku gościli m.in. Henryk Sienkiewicz, Leon Wyczółkowski, Lucjan Rydel (poeta), Julian Fałat, a także inni wybitni naukowcy, artyści i literaci.

Opis[edytuj | edytuj kod]

W parku znajdują się liczne stawy, 3 wyspy, 4 kanały nad którymi przerzucono mostki, a także sieć dróżek spacerowych. Ozdobą parku są aleje: grabowo-lipowa prowadząca do drewnianego krzyża, grabowa wiodąca w kierunku pomnika Słowackiego, 4-rzędowa aleja modrzewiowa biegnąca po południowej stronie stawu i przecinające ją aleje modrzewiowa i świerkowa.

Do parku wchodzi się przez ozdobną, neogotycką bramę murowaną z kratą, odrestaurowaną w 1995. Przy bramie znajduje się dawny dom dozorcy parkowego zbudowany w 1854, nazywany „domkiem ogrodnika”. Budynek ma kształt nieregularny z piętrową częścią środkową nakrytą spłaszczonym dachem namiotowym i okrągłą, dziś obniżoną, wieżą. Park otoczony jest zabytkowym parkanem, odtworzonym w latach 1996-1999. W parku znajduje się pałac, rozbudowywany w XIX w., niegdyś siedziba Mielżyńskich, później Kościelskich, spalony w roku 1945, a odbudowany w latach 1963-1969. Po odbudowaniu mieścił różne instytucje publiczne, obecnie mieści się w nim Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Drzewostan parku tworzą zarówno gatunki rodzime (graby, jesiony, lipy, olsze, robinie i dęby), jak również egzotyczne (miłorząb dwuklapowy, wiązowiec zachodni, perełkowiec japoński, glediczja trójcierniowa oraz cypryśnik błotny). W stawach gnieżdżą się i zatrzymują w trakcie przelotów liczne gatunki ptaków wodnych (perkozy, łabędzie, gęsi, kaczki, łyski).

Pomniki przyrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 257 [dostęp 2012-06-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]