Park w Postolinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park w Postolinie
Ilustracja
Plan parku
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Postolin

Powierzchnia

5,2 ha

Data założenia

około 1860

Położenie na mapie gminy Milicz
Mapa konturowa gminy Milicz, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Park w Postolinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Park w Postolinie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Park w Postolinie”
Położenie na mapie powiatu milickiego
Mapa konturowa powiatu milickiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Park w Postolinie”
Ziemia51°28′35,2″N 17°14′12,7″E/51,476444 17,236861
Brama wejściowa
Tabliczka botaniczna

Parku w Postolinie – park przypałacowy zlokalizowany w Postolinie w gminie Milicz.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Park o powierzchni 5,20 ha założył w latach 60. XIX wieku hrabia Heinrich von Salisch, właściciel lokalnych majątków Postolin i Karmin. Był on dendrologiem i miłośnikiem leśnictwa. Bogactwo drzew nasadzonych w obrębie założenia powoduje, że park bywa nazywany arboretum[1]. W 1945 pałac w centrum parku został zniszczony, pozostały jedynie skromne ruiny. Sam park jest obecnie własnością Nadleśnictwa Milicz[2].

Na terenie założenia rośnie ponad sto gatunków i odmian drzew i krzewów, z których 40 to gatunki obce, naturalnie nie występujące w polskiej florze. Kilka nowych gatunków zasadzono w początku lat 90. XX wieku[3].

Roślinność[edytuj | edytuj kod]

Drzewa oznaczone są tablicami z numeracją. Najciekawsze egzemplarze zgromadzone w parku to: cis pospolity, jodła kaukaska, jodła olbrzymia, jodła jednobarwna, daglezja zielona (najwyższe drzewo w parku - 35 m), choina kanadyjska, świerk kaukaski, świerk kłujący, sosna limba, sosna czarna, cypryśnik błotny, cyprysik groszkowy (odmiana szpilkowa), cyprysik groszkowy (odmiana pierzasta), cyprysik Lawsona, cyprysik Lawsona (odmiana złocistożółta), wierzba biała, orzech czarny, olsza czarna (w tym najgrubsza w całej dolinie Baryczy), buk zwyczajny w odmianach: purpurowej, powcinanej i wielkozębnej, dąb szypułkowy (liczne okazy pomnikowe), dąb szypułkowy (forma stożkowa), grujecznik japoński, magnolia drzewiasta, tulipanowiec amerykański, platan klonolistny, jarząb brekinia, kłęk amerykański, klon jawor w odmianie purpurowej i czerwonoowocowej, klon polny, klon srebrzysty, klon czerwony, kasztanowiec zwyczajny (odmiana pełnokwiatowa), lipa szerokolistna (forma strzępolistna), lipa krymska, lipa holenderska, lipa amerykańska.

W podszycie i runie rosną m.in.: śnieżyczka przebiśnieg, śnieżyca wiosenna, kokorycz pusta, zawilec gajowy, bez czarny, jaśminowiec, kruszyna, suchodrzew pospolity, głóg, bluszcz pospolity i dereń. Z ptaków zaobserwować można m.in. takie gatunki jak: zięba, szpak, bogatka, modraszka, kowalik, rudzik i kos[4].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez teren parku prowadzi ścieżka dydaktyczna: Postolin – Wzgórze Joanny – Postolin.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Park Krajobrazowy Dolina Baryczy, mapa turystyczna, Daunpol, Warszawa, 2013, ISBN 978-83-7475-875-8
  2. tablica informacyjna in situ
  3. Karmin.pl. [dostęp 2014-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)].
  4. DZPK