Passiflora andina
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Passiflora andina | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Passiflora andina Killip Publ. Field Mus. Nat. Hist., Bot. Ser. 19: 256 1938[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Passiflora andina Killip – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie na zachodnich zboczach Andów w Ekwadorze[4].
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Rośnie endemicznie na zachodnich zboczach Andów w Ekwadorze w prowincji Pichincha[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Zielne, trwałe, nagie liany[5].
- Liście
- Klapowane, sercowate. Mają 4-7 cm długości oraz 1–1,5 cm szerokości. Całobrzegie, ząbkowane, z ostrym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 15–20 mm. Przylistki są liniowe i mają długość 7–10 mm[5].
- Kwiaty
- Pojedyncze. Działki kielicha są podłużne, żółtawe i mają długość 4–6 cm. Płatki są liniowo podłużne, żółte lub pomarańczowe, mają długość 6–9 cm[5].
- Owoce
- Mają jajowaty kształt. Mają 7 cm długości i 4 cm średnicy[5].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występuje w wyższym lesie andyjskim na wysokości 2500–3560 m n.p.m. Gatunek jest znany z dwóch subpopulacji[a][4].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Jedyne dwie subpopulacje są zagrożone. Północne siedliska są zagrożone przez wybuch wulkanu Pichincha, natomiast lokalizacja południowa jest zagrożona przez rozprzestrzenianie się pastwisk. Żadna z tych subpopulacji nie znajduje się na obszarach chronionych[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Passiflora andina Killip. The Plant List. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora andina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-11] (ang.).
- ↑ a b c d Passiflora andina. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).