Passiflora loxensis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Passiflora loxensis
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

Passiflora loxensis

Nazwa systematyczna
Passiflora loxensis Killip & Cuatrec.
Contr. U.S. Natl. Herb. 35: 12 1960[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Passiflora loxensis Killip & Cuatrec. – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie w Andach w południowym Ekwadorze[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie endemicznie w Andach w południowym Ekwadorze w prowincji Loja[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zdrewniałe, trwałe, nagie liany[5].
Liście
Potrójnie klapowane. Mają 3,5-7 cm długości oraz 5,5–9,7 cm szerokości. Ząbkowane, z ostrym lub tępym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 5–15 mm. Przylistki są owalne o długości 15–25 mm[5].
Kwiaty
Pojedyncze. Działki kielicha są podłużne, fiotelowe, mają 7–8 cm długości. Płatki są podłużnie liniowe, fioletowe, mają 7–8 cm długości[5].
Owoce
Mają prawie jajowaty kształt. Mają 6,5–7 cm długości i 2 cm średnicy[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje w wyższym lesie andyjskim na wysokości 2750–3400 m n.p.m. Gatunek jest znany z dwóch subpopulacji[a]. Pierwsza znajduje się w Parku Narodowym Podocarpus od strony miasta Yangana. Drugie stanowisko jest na wzgórzach niedaleko miasta Amaluza w pobliżu granicy z Peru[4].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Niszczenie siedlisk jest jedynym zagrożeniem[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. Passiflora loxensis Killip & Cuatrec.. The Plant List. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  4. a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora loxensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-11] (ang.).
  5. a b c d Passiflora loxensis. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).