Passiflora luzmarina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Passiflora luzmarina
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

Passiflora luzmarina

Nazwa systematyczna
Passiflora luzmarina P. Jørg.
Novon 7(4): 385, f. 2 1997[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Passiflora luzmarina P. Jørg. – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie w Andach w południowym Ekwadorze[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie endemicznie w Andach w południowym Ekwadorze w prowincji Loja, na zachodnich stokach gór Villonaco i Uritusinga[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zdrewniałe, trwałe, nagie liany[5].
Liście
Klapowane, ostre lub rozwarte u podstawy. Mają 2,8-11,7 cm długości oraz 5,2–20 cm szerokości. Ząbkowane, z ostrym lub rozwartym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 12–60 mm. Przylistki są w kształcie nerki o długości 7–17 mm[5].
Kwiaty
Pojedyncze. Działki kielicha są podłużne, różowe, mają 2,2–2,7 cm długości. Płatki są podłużne, różowe, mają 1,8–2,6 cm długości[5].
Owoce
Mają podłużnie owalny kształt. Mają 4,0–7,5 cm długości i 1,5–2,7 cm średnicy. Są żółtopomarańczowe[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje w wyższym lesie andyjskim na wysokości 2450–2550 m n.p.m. Gatunek jest znany z jednej subpopulacji[6]. Utrzymuje się w zaroślach wzdłuż dróg[4].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Niszczenie siedlisk jest jedynym zagrożeniem. Roślinność obszaru jego występowania jest zakłócona. Chociaż gatunek ten wydaje się utrzymywać w zaroślach wzdłuż dróg, to uważa się, że jest zagrożony wyginięciem z powodu jego bardzo niewielkiego zasięgu[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. Passiflora luzmarina P. Jørg.. The Plant List. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  4. a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora luzmarina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-11] (ang.).
  5. a b c d Passiflora luzmarina. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).
  6. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).