Passiflora monadelpha
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Passiflora monadelpha |
| Nazwa systematyczna | |
| Passiflora monadelpha P. Jørg. & Holm-Niels. Nordic J. Bot. 7: 129, f. 2 1987[3] | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
 | |
Passiflora monadelpha P. Jørg. & Holm-Niels. – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie w Andach w Ekwadorze[4].
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Rośnie endemicznie w Kordylierze Wschodniej w Andach w Ekwadorze w prowincjach Azuay, Loja, Morona-Santiago, Napo oraz Tungurahua. Zasięg występowania ogranicza się do obszaru między miastami Llanganates od północy i Saraguros od południa[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Zdrewniałe, trwałe, owłosione liany[5].
- Liście
- Owalne lub podłużnie owalne. Mają 6-10,5 cm długości oraz 5–7 cm szerokości. Całobrzegie, z ostrym lub tępym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 15–25 mm. Przylistki są liniowe i mają długość 5–7 mm[5].
- Kwiaty
- Zebrane w pary. Działki kielicha są podłużnie owalne, białe i mają długość od 1,5 do 1,7 cm. Płatki są podłużnie owalne, białe i mają długość 1,3 cm[5].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Występuje w wyższym lesie andyjskim na wysokości 2100–3015 m n.p.m. Gatunek jest znany z trzech subpopulacji[a]. Gatunek rozwija się w zaroślach wzdłuż dróg[4].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii LC – gatunków najmniejszej troski. Nie są znane szczególne zagrożenia dla występowania tego gatunku. Tylko subpopulacja w pobliżu Llanganates znajduje się na obszarach chronionych. Być może gatunek ten występuje również w Parku Narodowym Sangay[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ Passiflora monadelpha P. Jørg. & Holm-Niels.. The Plant List. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora monadelpha, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-11] (ang.).
- ↑ a b c Passiflora monadelpha. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).