Patto Segni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Patto Segni
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Lider

Mariotto Segni

Data założenia

1993

Data rozwiązania

2003

Ideologia polityczna

centryzm

Pakt Segniego (wł. Patto Segni, PS) – włoska centrowa partia polityczna, działająca w latach 1993–2003.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Partię założył deputowany Mariotto Segni, syn prezydenta Włoch Antonia Segniego, działający wcześniej w Chrześcijańskiej Demokracji i Sojuszu Demokratycznym. Ugrupowanie założono w okresie licznych przemian na scenie politycznej, związanych z upadkiem na skutek afer korupcyjnych większości dotychczasowych formacji. Przed wyborami w 1994 PS wspólnie z Włoską Partią Ludową powołały na potrzeby wyborów większościowych koalicję Pakt dla Włoch (z udziałem m.in. republikanów). Lista partyjna uzyskała ok. 4,6% głosów, co przełożyło się na 13 mandatów w Izbie Deputowanych XII kadencji[1][2]. W tym samym roku PS uzyskał trzy mandaty w Parlamencie Europejskim IV kadencji[3].

Pakt Segniego pozostawał ugrupowaniem opozycyjnym, ulegał jednak licznym rozłamom. M.in. już w 1994 czterech posłów (w tym Giulio Tremonti) przeszło na stronę centroprawicowego rządu Silvia Berlusconiego[4]. W 1996 kandydaci partii znaleźli się na liście wyborczej wchodzącego w skład Drzewa Oliwnego Odnowienia Włoskiego[2], uzyskując łącznie dziewięć miejsc w obu izbach włoskiego parlamentu. Trzy lata później Mariotto Segni został ponownie europosłem jako jedyny kandydat PS, które tworzyło koalicję wyborczą z Sojuszem Narodowym[5]. W kolejnych latach ugrupowanie praktycznie zaprzestało jakiejkolwiek aktywności, w 2003 zostało rozwiązane w związku z utworzeniem niewielkiej formacji pod nazwą Pakt Liberalnych Demokratów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Archivio Storico delle Elezioni. Camera 27/03/1994. interno.it. [dostęp 2011-04-16]. (wł.).
  2. a b Parties and Elections in Europe: Italy. parties-and-elections.eu. [dostęp 2011-04-16]. (ang.).
  3. Archivio Storico delle Elezioni. Europee 12/06/1994. interno.it. [dostęp 2011-04-16]. (wł.).
  4. Segni sempre piu' solo: lo lasciano altri quattro. corriere.it, 29 kwietnia 1994. [dostęp 2011-04-16]. (wł.).
  5. Archivio Storico delle Elezioni. Europee 13/06/1999. interno.it. [dostęp 2011-04-16]. (wł.).