Paul Nicholls

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paul Nicholls
ilustracja
Imię i nazwisko

Paul Gerald Greenhalgh

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1979
Bolton

Zawód

aktor

Współmałżonek

Chantal Brown
(2008–2015; rozwód)

Lata aktywności

od 1990

Strona internetowa

Paul Nicholls, właśc. Paul Gerald Greenhalgh (ur. 12 kwietnia 1979 w Boltonie) – brytyjski aktor. Wystąpił w roli Joego Wicksa w operze mydlanej BBC One EastEnders (1996–1997)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w Boltonie[2], w hrabstwie metropolitarnym Manchesteru jako syn Julie Greenhalgh, pielęgniarki oddziału psychiatrii i Paula Greenhalgha, dekarza[3]. Wychowywał się z siostrą Kelly (ur. 1978)[3]. W 1997 jego rodzice rozwiedli się[3].

Uczęszczał do szkoły podstawowej Church Road County Primary School i szkoły średniej Smithills Secondary School. Od wczesnych lat młodości występował na scenie Bolton Little Theatre.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jako dziecko zaczął występować w Oldham Theatre Workshop[4]. W 1990 zadebiutował w telewizji w wieku 10 lat w odcinku serialu ITV Oddział Dziecięcy (Children’s Ward)[4]. Gościł w serialu familijnym fantasy BBC Earthfasts (1994).

Od 25 marca 1996 do 14 listopada 1997 grał postać schizofrenicznego Joego Wicksa, który poszukuje swojego ojca w operze mydlanej BBC One EastEnders[5].

Pojawił się w serialach BBC: Opowieści kanterberyjskie (The Canterbury Tales, 2003) z Julie Walters oraz Przekręt (Hustle, 2004) jako notoryczny złodziej sztuki Adam Rice. W filmie telewizyjnym Panna Marple: Godzina zero (Marple: Towards Zero, 2007) wystąpił w roli żigolo Teda Latimera, zainteresowanego Kay. W miniserialu BBC/HBO Pasja (The Passion, 2008) wcielił się w postać Judasza.

Jego pierwszą znaczącą kreacją sceniczną była rola Billy’ego Fishera w sztuce Billy kłamca (Billy Liar, 1998) w Bush Theatre w Londynie. W 2000 trafił na West End w sztuce Eugene’a O’Neilla Długa podróż dnia ku nocy[4] w Lyric. Wystąpił w przedstawieniu Vincent w Brixton (Vincent in Brixton) w Królewskim Teatrze Narodowym (Royal National Theatre) i w styczniu 2005 powrócił do Lyric w sztuce Festen. W przedstawieniu Jeana Baptiste Racine Fedra (Phaedra, 2006) miał odgrywać wiodącą rolę Donmara Warehouse, jednak ze względu na ciężką infekcję gardła musiał zrezygnować z udziału.

W lipcu 2007 zagrał postać Terry’ego w bezkompromisowym dramacie telewizyjnym Channel 4 Clapham Junction, który ukazał 36 godzin w życiu wielu gejów i był pokazany jako część serii programów dla upamiętnienia 40. rocznicy podpisania dekryminalizacji praktyki homoseksualistów w Anglii i Walii w 1967.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 2005 spotykał się z modelką Chantal Brown, którą poślubił w 2 sierpnia 2008[6] podczas kameralnej ceremonii w Hampstead, na północ Londynu. W 2015 rozwiedli się[7].

W lipcu 2017 Nicholls został ciężko ranny podczas wakacji w Tajlandii po upadku z wodospadu na Ko Samui. Gdy jego telefon komórkowy został zepsuty, został pozostawiony na dnie wodospadu na trzy dni i został uratowany tylko przez ratowników-wolontariuszy, policję i medyków po tym, jak miejscowi zaalarmowali policję o motocyklu, którym podróżował, który leżał w pobliżu. Później trafił do szpitala z powodu połamanych nóg i strzaskanego kolana. Agent Nichollsa powiedział, że „dobrze wraca do zdrowia”[8].

W maju 2021 Nicholls ujawnił, że w 2018 doznał udaru mózgu. Udar spowodował u niego głęboką depresję, która doprowadziła do uzależnienia od dihydrokodeiny i kokainy w 2020. Potwierdził, że uczęszczał na spotkania Anonimowych Narkomanów i cieszył się, że jest w powrocie do zdrowia, stwierdzając, że gdyby ponownie miał nawrót, „umarłby”[9].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

  • 1999: Okop (The Trench) jako Billy Macfarlane
  • 1999: Potajemny ślub (The Clandestine Marriage) jako Richard Lovewell
  • 2001: Goodbye Charlie Bright jako Charlie Bright
  • 2002: Ekstremalna prędkość (High Speed)
  • 2002: Wyścig (The Ride) jako Ruben
  • 2004: Jeśli tylko (If Only) jako Ian Wyndham
  • 2004: Bridget Jones: W pogoni za rozumem (Bridget Jones: The Edge of Reason) jako Jed
  • 2008: Ryzykowny skok (Daylight Robbery) jako Chubby

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

Seriale[edytuj | edytuj kod]

  • 1994: Earthfasts jako David
  • 1995: The Biz jako Tim Marshall
  • 1996: Out of the Blue jako Matt Pearson
  • 1996–1997: EastEnders jako Joe Wicks
  • 1998–1999: City Central jako PC Terry Sydenham
  • 2001: Table 12 jako Ol
  • 2001: Daj, daj, daj (Gimme Gimme Gimme) w roli samego siebie
  • 2003: Opowieści kanterberyjskie (The Canterbury Tales) jako Jerome Adams/'Gary'
  • 2003: Blue Dove jako Nick Weston
  • 2004: Proch, zdrada i spisek jako Lord Darnley
  • 2004: A Thing Called Love jako Gary Scant
  • 2006: Przekręt (Hustle) jako Adam Rice
  • 2007: Agatha Christie: Panna Marple jako Ted Latimer
  • 2008: Fairy Tales jako Connor Gruff
  • 2008: Kopignaty (Bonekickers) jako James
  • 2008: Harley Street jako dr Robert Fielding
  • 2011: Sekretny dziennik call girl jako Harry Keegan
  • 2012: Morderstwa w Midsomer jako Dave Foxely
  • 2012: Szpital Holby City jako

Filmy krótkometrażowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2000: Self Help jako Greene

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Paul Nicholls. FamousFix. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  2. Paul Nicholls Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  3. a b c Paul Nicholls. FameChain. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  4. a b c Paul Nicholls Factsheet. AllMovie. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  5. Paul Nicholls. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  6. Paul Nicholls Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  7. Lily Waddell: Paul Nicholls' life after EastEnders - waterfall accident and divorce bombshell. „Daily Mirror”, 2021-04-12. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  8. Actor Paul Nicholls rescued from Thailand waterfall. BBC News, 2017-07-19. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).
  9. Dan Seddon: Former EastEnders star Paul Nicholls opens up about addiction battle. Digital Spy, 2021-05-17. [dostęp 2022-08-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]