Paul Nihill

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paul Nihill
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 września 1939
Colchester

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 2020
Gillingham

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 1964 lekkoatletyka
(chód na 50 km)
Mistrzostwa Europy
złoto Ateny 1969 chód na 20 km
brąz Helsinki 1971 chód na 20 km

Vincent Paul Nihill (ur. 5 września 1939 w Colchesterze[1], zm. 15 grudnia 2020 w Gillingham[2]) – brytyjski lekkoatleta chodziarz, wicemistrz olimpijski i mistrz Europy.

Pierwszy sukces międzynarodowy odniósł w finale Pucharu Świata w chodzie w 1963 w Varese, gdzie zajął 2. miejsce w chodzie na 20 kilometrów[3][4].

Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio Nihill zdobył srebrny medal w chodzie na 50 kilometrów, przegrywając jedynie z Abdonem Pamichem z Włoch. W latach 1967-1970 wystąpił w 86 zawodach chodziarskich i nie wygrał tylko raz, na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku, gdzie zszedł z trasy chodu na 50 kilometrów na 5 km przed metą, wskutek wyczerpania spowodowanego wysokością[1].

Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach zwyciężył w chodzie na 20 km[5]. W finale Pucharu Świata w chodzie w 1970 w Eschborn zajął 15. miejsce na tym dystansie[4], a na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zdobył w tej konkurencji brązowy medal[6].

30 lipca 1972 w Douglas ustanowił nieoficjalny najlepszy wyniki na świecie w chodzie na 20 km czasem 1:24:50, który przetrwał do 1976[7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium Nihill zajął 6. miejsce w chodzie na 20 km i 9. miejsce w chodzie na 50 km. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 30. miejsce w chodzie na 20 km[1].

Nihill zdobył 27 razy mistrzostwo Wielkiej Brytanii w chodzie na różnych dystansach w latach 1963–1975[8][9]. W 1971 zdobył także dwa złote medale mistrzostw RPA[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Paul Nihill [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-23] (ang.).
  2. Will Payne, Medway's Olympic silver medallist, Paul Nihill, dies of Covid-19 [online], kentonline.co.uk, 16 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-17] (ang.).
  3. GBRAthletics: IAAF World Race Walking Cup [online] [dostęp 2014-06-30] (ang.).
  4. a b IAAF World Race Walking Cup. Taicang 2014. Facts & Figures, IAAF, s. 19 [dostęp 2014-06-30] (ang.).
  5. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 533–534 [dostęp 2020-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 541 [dostęp 2020-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 382 [dostęp 2020-08-23] (ang.).
  8. AAA Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-30] (ang.).
  9. RWA Road Walk Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-30] (ang.).
  10. South African Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2014-06-30] (ang.).