Paulino Alcántara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paulino Alcántara
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Paulino Alcántara Riestrá

Data i miejsce urodzenia

7 października 1896
Iloilo

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1964
Barcelona

Wzrost

170 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
FC Galeno
FC Barcelona
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1912–1916 FC Barcelona 47 (55)
1916–1918 Bohemian Sporting Club 23 (24)
1918–1927 FC Barcelona 130 (145)
W sumie: 200 (224)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1915–1924  Katalonia 4 (4)
1917  Filipiny 5 (15)
1921–1923  Hiszpania 5 (6)
W sumie: 14 (25)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1951 Hiszpania
1953 Katalonia
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Paulino Alcántara Riestrá (ur. 7 października 1896 w Iloilo, zm. 13 lutego 1964 w Barcelonie) – filipiński piłkarz występujący na pozycji napastnika. Przez większość kariery był związany z FC Barcelona, występował w reprezentacji Filipin i Hiszpanii, a także Katalonii. W roku 1951 prowadził reprezentację Hiszpanii w trzech meczach.

Paulino przeniósł się wraz z rodzicami do Barcelony w roku 1905, w wieku 8 lat[1]. W 1911 roku trafił do młodzieżowej drużyny FC Barcelona, gdzie był wyróżniającą się postacią. W pierwszym zespole zadebiutował 25 lutego 1912 roku (w wieku 15 lat) w meczu przeciwko Catalá SC zdobywając hat-tricka. W kolejnych latach Alcántara był kluczowym zawodnikiem zespołu który wywalczył dwukrotnie mistrzostwo Katalonii oraz Copa del Rey.

W 1916 roku Alcantara i jego rodzice powrócili do ojczyzny, gdzie kontynuował studia medyczne i grał w klubie Bohemians of Manila. Dostał także powołanie na Igrzyska Dalekiego Wschodu, gdzie był najlepszym zawodnikiem drużyny. Ciekawostką jest fakt, że oprócz turnieju piłki nożnej brał także udział w turnieju tenisa stołowego. W roku 1918 Paulino wymusił na rodzicach zgodę na powrót do Katalonii. Dzięki jego postawie Barcelona wróciła do prezentowanej wcześniej formy, a on sam znów seryjnie zdobywał gole.

Forma Alcántary zaowocowała powołaniem do reprezentacji Hiszpanii na Igrzyska Olimpijskie 1920 które jednak odrzucił z powodu odbywających się w tym czasie egzaminy na uczelni. Wystąpił on jednak w reprezentacji Hiszpanii w 5 innych meczach zdobywając 6 bramek. Według ówczesnych przepisów zawodnik mógł grać naraz w więcej niż jednej reprezentacji więc Paulino nie zrezygnował z reprezentowania Filipin. W wieku 31 lat zdecydował się on jednak zakończyć swoją wspaniałą karierę. Przez 13 lat występów w Barcelonie wystąpił on w 357 spotkaniach zdobywając 369 bramek co przez lata było najlepszym wynikiem w całej historii zespołu. 16 marca 2014 roku rekord ten pobił Lionel Messi[2].

W 1951 roku Alcántara zaliczył także epizod trenerski prowadząc reprezentację Hiszpanii w trzech meczach (ze Szwajcarią, Belgią i Szwecją) dwukrotnie remisując i raz wygrywając.

Legenda Paulino Alcántary została poważnie nadszarpnięta z powodu jego współpracy z faszystami. Podczas hiszpańskiej wojny domowej służył, jako porucznik włoskiego wojskowego korpusu ekspedycyjnego Corpo Truppe Volontarie, kierowanego bezpośrednio przez Benito Mussoliniego. Paulino Alcántara walczył między innymi w Aragonii, Guadalajarze oraz Katalonii. Po zakończeniu wojny domowej osiadł w Barcelonie[1].

Zmarł 13 lutego 1964 w Barcelonie w wieku 67 lat.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Patryk Gęsicki: Paulino Alcántara – Armata z Filipin. [dostęp 2013-11-26]. (pol.).
  2. Barcelona gromi, Messi przechodzi do historii › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2023-01-30] (pol.).