Paulo Bento

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paulo Bento
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Paulo Jorge Gomes Bento

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1969
Lizbona

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Zjednoczone Emiraty Arabskie (selekcjoner)

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1989 SL Benfica 0 (0)
1988–1991 Estrela Amadora 37 (0)
1991–1994 Vitória SC 95 (13)
1994–1996 SL Benfica 49 (2)
1996–2000 Real Oviedo 136 (4)
2000–2004 Sporting CP 92 (2)
W sumie: 409 (21)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992–2002  Portugalia 35 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2004–2005 Sporting CP (młodzież)
2005–2009 Sporting CP
2010–2014 Portugalia
2016 Cruzeiro EC
2016–2017 Olympiakos SFP
2017–2018 Chongqing Lifan
2018–2022 Korea Południowa
2023– Zjednoczone Emiraty Arabskie
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Paulo Jorge Gomes Bento (wym. [ˈpawlu ˈbtu], uproszczona polska /pałlu tu/; ur. 20 czerwca 1969 w Lizbonie) – portugalski trener i piłkarz, który występował na pozycji pomocnika.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę rozpoczynał w podlizbońskim klubie Estrela Amadora, w którym występował od 1988 do 1991 roku. W wieku 22 lat przeniósł się do Vitórii Guimarães i rozegrał tam 3 sezony począwszy od 1991 i skończywszy na 1994 roku, kiedy został zakupiony przez Benficę Lizbona. Reprezentował barwy stołecznego klubu 2 sezony, po czym został sprzedany do hiszpańskiego Realu Oviedo przeżywającego w latach 90. najlepszy okres w historii klubu. W Hiszpanii Bento spędził 4 sezony, po których wrócił do Lizbony, lecz nie z powrotem do Benfiki, ale do lokalnego rywala – Sportingu. Barw tego klubu bronił do 2004 roku. Paulo Bento reprezentował także barwy reprezentacji Portugalii, w której wystąpił w 35 spotkaniach ani razu nie wpisując się na listę strzelców. Jego reprezentacyjny debiut przypadł na zremisowany 0:0 mecz z Hiszpanią 15 stycznia 1992 roku. Ostatni mecz w reprezentacyjnej karierze rozegrał na Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii. Było to przegrane spotkanie 0:1 z Koreą Południową 14 czerwca 2002 roku. Wystąpił także na Euro 2000, podczas którego został zdyskwalifikowany na 5 miesięcy za swoje zachowanie podczas półfinałowego spotkania z Francją.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W 2004, w wieku 35 lat Bento rozpoczął karierę szkoleniową. Na początku został trenerem młodzieżowej kategorii Sportingu. Prowadząc młodzieżową sekcję do mistrzostwa w sezonie 2004/2005 i dostarczając Sportingowi wiele młodych talentów, zyskał uznanie w oczach zarządu. Po zwolnieniu José Peseiro ze stanowiska trenera Sportingu, Bento został mianowany nowym trenerem. Pod jego wodzą Sporting zarówno w sezonie 2005/2006 jak i 2006/2007 zajmował 2 pozycję w lidze. Wygrał Puchar Portugalii oraz Superpuchar Candido de Oliveria. Po sezonie 2006/2007 przedłużył swój kontrakt ze Sportingiem o kolejne dwa lata. Korzystając z doświadczenia nabytego podczas prowadzenia młodzieżówki Sportingu, Bento wprowadził do pierwszej drużyny kilku młodych zawodników. W listopadzie 2009 Bento zrezygnował ze swojej funkcji i został zastąpiony przez Carlosa Carvalhalego. Na Euro 2012 jego drużyna wygrała dwa mecze grupowe grupy B, gdzie pokonali Danię 3:2 z Holandią 2:1 i przegrana z Niemcami 0:1. W ćwierćfinale Portugalczycy spotkali się z Czechami, gdzie po strzale główką Cristiano Ronaldo wygrali 1:0. W kolejnym meczu w półfinale z Hiszpanią Portugalia przegrała w rzutach karnych 4:2. 11 września 2014 Bento przestał być selekcjonerem reprezentacji Portugalii. Został zwolniony po porażce w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2016 z Albanią 0:1. Przez dwa lata pozostawał bezrobotny. 13 maja 2016 roku Bento został ogłoszony nowym szkoleniowiec występującego w brazylijskiej Série A Cruzeiro EC. W sierpniu 2016 został trenerem greckiego Olympiakosu.

W 2023 był jednym z kandydatów do objęcia stanowiska selekcjonera reprezentacji Polski[1].

Trofea[edytuj | edytuj kod]

Jako piłkarz:

Jako trener:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wybór selekcjonera komentowany w Portugalii. Santos wygrał z Bento, [w:] www.polsatsport.pl [online], Polsat Sport [dostęp 2023-01-23] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]