Pavao Žanić

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	2 maja 1971
Konsekrator	Petar Čule
Współkonsekratorzy	Smiljan Franjo Cekada; Frane Franić
Współkonsekrowani biskupi
Želimir Puljić	14 stycznia 1990
Ratko Perić	14 września 1992

Pavao Žanić
Kraj działania	Bośnia i Hercegowina
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1918 ; Kaštel Novi
Data i miejsce śmierci	11 stycznia 2000 ; Split
Miejsce pochówku	Kaštel Novi, Katedra Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Mostarze
	Biskup mostarsko-duvnijski
Okres sprawowania	1980–1993
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1 czerwca 1941
Nominacja biskupia	9 grudnia 1970
Sakra biskupia	2 maja 1971
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pavao Žanić (ur. 20 maja 1918 w Kaštel Novi, zm. 11 stycznia 2000 w Splicie) – bośniacki duchowny katolicki, biskup mostarsko-duvnijski w latach 1980–1993, administrator apostolski diecezji Trebinje-Mrkan^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Biskup Žanić urodził się w 1918 w Kaštel Novi w Chorwacji. Studiował filozofię i teologię w Splicie. Święceń kapłańskich udzielił mu bp Kvirin Bonefačić 1 czerwca 1941^[2]. W 1970 papież Paweł VI mianował go koadiutorem diecezji mostarsko-duvnijskiej, tytularnym biskupem Edistiany. Ordynariuszem został w 1980^[1].

Początkowo bp Žanić był przychylny objawieniom maryjnym w Medziugorie – miasteczko znajduje się na terenie diecezji mostarsko-duvnijskiej. Później zmienił zdanie, wchodząc z konflikt z duszpasterzującymi w Kościele św. Jakuba w Medjugorie franciszkanami. W kwietniu 1986 bp Žanić przedłożył negatywną opinię dotyczącą objawień kard. Josephowi Ratzingerowi, ówczesnemu prefektowi Kongregacji Nauki Wiary. Konferencja Episkopatu Jugosławii zleciła mu zbadanie sprawy Medziugoria^[3].

W 1993, osiągając wiek 75 lat, bp Žanić przeszedł na emeryturę. Jego następcą został bp Ratko Perić. Bp Žanić zmarł 11 stycznia 2000 w Splicie^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c David M. Cheney: Bishop Pavao Žanić †. www.catholic-hierarchy.org, 2011-04-20. [dostęp 2013-06-04]. (ang.).
↑ Pavao Žanić. www.cbismo.com. [dostęp 2013-06-04]. (serb.-chorw.).
↑ Pavao Žanić: The Truth About Medjugorje. 1990. (ang.).

[Medjugor-1] David M. Cheney: Bishop Pavao Žanić †. www.catholic-hierarchy.org, 2011-04-20. [dostęp 2013-06-04]. (ang.).

[2] Pavao Žanić. www.cbismo.com. [dostęp 2013-06-04]. (serb.-chorw.).

[3] Pavao Žanić: The Truth About Medjugorje. 1990. (ang.).

[1]

[2]

[3]

Diecezja duvnijska (VI w. - XVII w.)	Malchus (590–597) Ivan de Hoio (ok. 1313) Madije (1337–1345) Ivan (ok. 1345) Guerin (ok. 1347) Stjepan (1355–1371) Ivan (ok. 1383–1384) Petar Petra Telikona (ok. 1394) Juraj (ok. 1412) Blaž de Navara (ok. 1419) Nikola (1426–1433) Hugo Fornetus (1433–1439) Jeronim Trogiranin (1439–1459) Nikola Zadranin (1460–1464) Vid de Ruscis (1489–1495) Tomás de Córdoba (1507–1514) Alvaro Salas Sánchez (1514–1520) Andrija Klement de Turrecremata (1520–1520) Nikola de Berganicio (1536–1544) Daniel Vocacio (1551–1575) Daniel Vladimirović Neretvanin (do 1590) Nikola Ugrinović (1597–1606) Marijan Maravić (1645–1647) Pavao Posilović (1655–1656) Mihalj Jahnn (1658–1663)
Diecezja makarska (XVII w. - 1735)	Bartol Kačić-Žarković (1615–1645) Petar Kačić (1646–1660/1661) Marijan Lišnjić (1646–1686) Nikola Bjanković (1693–1730)
Wikariat apostolski Bośni i Hercegowiny (1735–1881)	Matija Delivić (1735–1740) Pavao Dragičević (1740–1767) Marijan Bogdanović (1767–1772) Marko Dobretić (1772–1784) Augustin Botoš-Okić (1784–1798) Grgo Ilijić (1798–1813) Augustin Miletić (1813–1832) Rafael Barišić (1832–1853) Anđeo Kraljević (1854–1879) Paškal Buconjić (1880–1881)
Diecezja mostarsko-duvnijska (od 1881)	Paškal Buconjić (1881–1892) Alojzije Mišić (1912–1942) Petar Čule (1942–1980) Pavao Žanić (1980–1993) Ratko Perić (od 1993)