Paweł Pośpiech

Paweł Pośpiech
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1878 ; Kokoszyce
Data i miejsce śmierci	26 marca 1922 ; Pszczyna
Miejsce pochówku	Pszczyna
	Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres sprawowania	1919-1922
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1903

Paweł Pośpiech (ur. 22 stycznia 1878 w Kokoszycach, zm. 26 marca 1922 w Pszczynie)^[1] – ksiądz, poseł do Reichstagu i Sejmu, członek Naczelnej Rady Ludowej w 1918 roku^[2], polski działacz narodowy, redaktor i wydawca „Gazety Ludowej”.

Ksiądz Paweł Pośpiech urodził się w 1878 roku w Kokoszycach (obecnie dzielnica Wodzisławia Śląskiego). Po ukończeniu gimnazjum w Raciborzu podjął studia teologiczne we Wrocławiu. W 1903 roku przyjął święcenia kapłańskie. Obok pracy duszpasterskiej prowadził działalność polityczną. Od 1906 roku był członkiem Ligi Narodowej, a później był czołowym działaczem Narodowej Demokracji na Górnym Śląsku. Z jej listy został wybrany 3 lutego 1912 roku na posła z okręgu pszczyńsko-rybnickiego. W Reichstagu był członkiem Koła Polskiego i ostro protestował przeciwko polityce germanizacji. Poza działalnością polityczną działał w Związku Towarzystw Górnośląskiej Młodzieży Ludowej, był wiceprezesem Związku Śląskich Kół Śpiewaczych, współtworzył Towarzystwo Polskie Ognisko w Wodzisławiu^[3]. W latach 1913–1920 był właścicielem i głównym redaktorem wychodzącej w Katowicach „Gazety Ludowej”. Po wybuchu I wojny światowej aresztowany, ale szybko zwolniony. Był członkiem Naczelnej Rady Ludowej^[3]. W dniu 10 listopada 1918 r. reprezentując Narodową Demokrację, po raz pierwszy od wybuchu I wojny światowej zorganizował na Zadolu, w obecnej dzielnicy Katowic, polską legalną manifestację^[4]. Po odzyskaniu niepodległości był posłem śląskim w Sejmie. W 1920 roku ciężko zachorował i wycofał się z życia publicznego. Sprzedał „Gazetę Ludową” Adamowi Napieralskiemu, a następnie osiadł w klasztorze Sióstr Miłosierdzia w Pszczynie. Zmarł w nim w 1922 roku.

Jego imieniem zostało nazwane kilka śląskich ulic, m.in. w Imielinie, Katowicach (dzielnica Załęże – ul. ks. P. Pośpiecha), Wodzisławiu Śląskim i Zabrzu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Pośpiech Paweł – E-ncyklopedia, Historia Kościoła na Śląsku. silesia.edu.pl. [dostęp 2021-03-21].
↑ Dziennik Poznański, nr 281, rocznik 60, 7 grudnia 1918 roku, [b.n.s.]
↑ ^a ^b PiotrP. Hojka PiotrP., Wodzisław i ziemia wodzisławska pomiędzy Cesarstwem niemieckim a II Rzeczpospolitą, Wodzisław Śląski: Muzeum w Wodzisławiu Śląskim, 2018, ISBN 978-83-941590-5-4 .
↑ MarekM. Białokur MarekM., Nie było miejsca na kompromis. Uwagi w związku z książką: Ryszard Kaczmarek, Powstania śląskie 1919–1920–1921. Nieznana wojna polsko-niemiecka, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2019, „Studia Podlaskie” (28), 2020, s. 251, ISSN 0867-1370 [dostęp 2024-01-02] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Nazwy i patroni zabrzańskich ulic. Zabrze: MBP w Zabrzu, 2006, s. 146. ISBN 978-83-924879-0-6.
PiotrP. Hojka PiotrP., Wodzisław i ziemia wodzisławska pomiędzy Cesarstwem niemieckim a II Rzeczpospolitą, Wodzisław Śląski: Muzeum w Wodzisławiu Śląskim, 2018, ISBN 978-83-941590-5-4 .

[1] Pośpiech Paweł – E-ncyklopedia, Historia Kościoła na Śląsku. silesia.edu.pl. [dostęp 2021-03-21].

[2] Dziennik Poznański, nr 281, rocznik 60, 7 grudnia 1918 roku, [b.n.s.]

[Hojka-3] PiotrP. Hojka PiotrP., Wodzisław i ziemia wodzisławska pomiędzy Cesarstwem niemieckim a II Rzeczpospolitą, Wodzisław Śląski: Muzeum w Wodzisławiu Śląskim, 2018, ISBN 978-83-941590-5-4 .

[4] MarekM. Białokur MarekM., Nie było miejsca na kompromis. Uwagi w związku z książką: Ryszard Kaczmarek, Powstania śląskie 1919–1920–1921. Nieznana wojna polsko-niemiecka, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2019, „Studia Podlaskie” (28), 2020, s. 251, ISSN 0867-1370 [dostęp 2024-01-02] .

[1]

[2]

[3]

[4]