Pawieł Abańkin
 admirał
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 września 1902 |
|---|---|
| Data śmierci |
15 sierpnia 1965 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1923–1960 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Pawieł Siergiejewicz Abańkin, ros. Павел Сергеевич Абанькин (ur. 5 września?/18 września 1902 we wsi Łoczkowo w obwodzie riazańskim, zm. 15 sierpnia 1965) – radziecki admirał[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1920 był robotnikiem portowym w Rostowie[2], tam wstąpił do RKP(b). W 1923 ukończył technikum transportu wodnego, a w 1927 Szkołę Marynarki Wojennej im. M. W. Frunzego w Leningradzie i rozpoczął służbę we Flocie Bałtyckiej. W 1929 ukończył Oranienbaumską Szkołę Lotnictwa Morskiego[2], a w 1937 Akademię Marynarki Wojennej i został mianowany komisarzem wojskowym (oficerem politycznym) w Jejskiej Lotniczej Szkole Marynarki Wojennej.
Od czerwca 1939 był członkiem Rady Wojskowej Floty Oceanu Spokojnego, od lipca 1940 dowodził Amurską Flotyllą Wojskową, a od lipca 1943 Oneską Flotyllą Wojskową. We wrześniu 1944 został wyznaczony na komendanta Akademii Marynarki Wojennej[3], od kwietnia 1945 był zastępcą ludowego komisarza Marynarki Wojennej do spraw kadr, a od lutego 1947 – do spraw budownictwa okrętowego i uzbrojenia.
27 stycznia 1951 został awansowany na stopień admirała[2]. Od kwietnia 1952 do czerwca 1958 był szefem Zarządu Służby Hydrograficznej Marynarki Wojennej, następnie był inspektorem wojskowym – doradcą Grupy Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. W 1960 został przeniesiony w stan spoczynku[1].
Awanse admiralskie[edytuj | edytuj kod]
- kontradmirał - Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 1394 z 21 maja 1941;
- wiceadmirał - Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 904 z 21 lipca 1944;
- admirał - Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 257 z 27 stycznia 1951.
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Lenina – dwukrotnie;
- Order Czerwonego Sztandaru – dwukrotnie;
- Order Uszakowa I stopnia;
- Order Czerwonej Gwiazdy;
- medale[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Большая советская энциклопедия. ООО «Яндекс», 2001-2014. [dostęp 2014-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-12)]. (ros.).
- ↑ a b c Konstantin Zalesski: Великая Отечественная война. Большая биографическая энциклопедия. Moskwa: AST, 2013. ISBN 978-5-17-078426-4.
- ↑ Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 468.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.