Pawilon Pride (Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 13:28, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
w pawilonie Pride House, olimpiada zimowa w Vancouverze, 2010
koszulka pawilonów Pride w Vancouverze i Whistler, Olimpiada 2010

Pride House – pierwszy w historii igrzysk olimpijskich pawilon środowisk LGBT. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2010 w Vancouverze w Kanadzie zdecydowano otworzyć dwa oficjalne pawilony LGBT, wzorując się na znanych wcześniej pawilonach narodowych.

W czasie Olimpiady funkcjonowały dwa takie ośrodki: jeden w Vancouverze, przy ulicy Bute (Pride House in Vancouver)[1], drugi w sercu wioski olimpijskiej w Whistler w renomowanym hotelu Pan Pacific[2].

Była to pierwsza tego typu inicjatywa – spotkała się ona z dużym zainteresowaniem nie tylko społeczności LGBT, ale też międzynarodowej prasy i mediów. Inicjatywa lokalnych grup LGBT zyskała poparcie i zgodę Komitetu Organizacyjnego Igrzysk w Vancouverze i spotkała się z życzliwym przyjęciem mieszkańców miasta. Vancouver i okoliczne Whistler znane są z liberalnej postawy lokalnych władz i mieszkańców.

Vancouver skupia urozmaicone i wartkie życie LGBT, a tzw. West End czyli zachodnia część centrum miasta w okolicach ulic Davie i Denman, to znane centra życia kulturalno-socjalnego zamieszkane w dużej części przez gejów i inne mniejszości seksualne[3]. Ulice są tu przystrojone tęczowymi flagami, a okoliczne biznesy afiszują w witrynach sklepowych swoją sympatię wobec klientów LGBT. W Whistler Village od lat organizowane są w lutym tzw. Gay Ski Week (ostatnio nazwę zmieniono na Winter Pride Festiwal – Zimowy Festiwal Dumy). Dyrektor tego festiwalu, Dean Nelson, był głównym organizatorem olimpijskiego Pride House w Whistler. W czasie otwarcia Pride House obecny był znany i popularny medalista olimpijski – pływak Mark Tewksbury (olimpiady w Seulu i Barcelonie) – od lat otwarty gej.

Dwa lata później, podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie, organizatorzy podjęli się kontynuowania tej tradycji otwierając London Pride House 2012[4]. Wyłomem w tej nowej tradycji organizacji igrzysk olimpijskich są Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2014 w Soczi. Dyskryminacyjne prawa wobec środowisk LGBT w Rosji stały się przyczyną wielu głośnych protestów w krajach zachodnich i interpelacji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego do organizatorów Igrzysk w Soczi. Protesty te (łącznie z propozycjami bojkotu Igrzysk w Soczi) podniosły się nie tylko w środowiskach LGBT ale objęły swoim zasięgiem wiele znanych osobistości sportu, kultury, estrady i polityków - łącznie z presją ONZ o poszerzenie tekstu tradycyjnej formuły pokoju olimpijskiego[5][6].

Przypisy

  1. ↑ Pridehouse.ca
  2. ↑ New York Times
  3. ↑ West End w Gay Vancouver
  4. ↑ [1] IGLA Org. news, lipiec 2012
  5. ↑ [2] Huffington Post, 13 września 2013
  6. ↑ [3] New York Times, 14 września 2013
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pawilon_Pride_(Zimowe_Igrzyska_Olimpijskie_2010)&oldid=51868289”