Pałac Oppersdorfów we Wrocławiu
 nr rej. A/3110/167 z 15.02.1962
| |
 Pałac Oppersdorfów po rewitalizacji w 2015 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wierzbowa 30 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
ok. 1725 |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Zniszczono | |
| Odbudowano |
po 1945 |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′25,3″N 17°02′14,6″E/51,107028 17,037389
| |
Pałac Oppersdorfów we Wrocławiu (niem.: Oppersdorff-Palais) – dawny pałac miejski przy ul. Wierzbowej 30 we Wrocławiu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na miejscu przyszłego pałacu znajdował się w końcu XVI wieku słynny w całej Europie renesansowy ogród, który założył niemiecki szlachcic, botanik i lekarz Laurentius Scholtz von Rosenau. Miały w nim rosnąć pomarańcze, cytryny, figi, granaty i pistacje. Pod koniec XVII wieku kolejny właściciel ogrodu, adwokat Wolfgang Scharschmidt, założył tam ogród wodny z wyjątkowymi fontannami[1].
W 1725 r. kupiła ten ogród hrabina Esterle, znana też jako Anna Maximiliana Aloysia von Oppersdorf (z domu von Lamberg), która znana była ze swobodnych obyczajów, a wśród jej wielu kochanków byli August II Mocny i Aleksander Benedykt Sobieski – syn króla Jana III. Nakazała zbudowanie w tym miejscu barokowego pałacu wg projektu Christopha Hacknera. Pałac miał trzy piętra i mansardowy dach przyozdobiony okazałą, dwukondygnacyjną facjatą. Pałac wraz z ogrodem należał do rodziny von Lambergów do 1790 r. Później mieściły się w nim różne urzędy, wydawnictwa i redakcje. Ogród, który znajdował się za pałacem, zabudowano w 1909 r. stawiając tam budynki drukarni i wydawnictwa. W latach 1924-26 wnętrza pałacu gruntownie przebudowano w stylu neobarokowym wg projektu Conrada Helbiga[1].
W 1945 r. budynek został uszkodzony, a powojenna odbudowa zmieniła kształt pałacu (zlikwidowano facjatę, a dach zamieniono na niższy, dwuspadowy). W latach 1960. w pałacu mieścił się klub pracowników poligrafii. Zachował się bogato rzeźbiony portal, neobarokowy hol, stolarka niektórych drzwi i kuta balustrada schodów. Budynki drukarni przy ul. Piotra Skargi wyburzono w latach 2001-2003, a po obu stronach pałacu wybudowano kompleks biurowo-handlowy[1]. Sam pałac został gruntownie odrestaurowany i przywrócono mu kształt (m.in. podwyższono dach i dodano facjatę), zbliżony do przedwojennego[2].
-
Pałac Oppersdorfów (na lewo od ruin kościoła św. Krzysztofa) 1945 r. -
Pałac w 2009 r., przed rekonstrukcją
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wojciech Prastowski: Odkrywamy Wrocław: Pałac Oppersdorfów. TuWrocław.com, 2012-05-06. [dostęp 2017-02-02].
- ↑ Zabytkowy Pałac i budynek A kompleksu Dominikański z pozwoleniem na użytkowanie [online], www.skanska.pl [dostęp 2021-01-24] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jan Harasimowicza (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998.
