Perycyty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Perycyty – odmiana niezróżnicowanych mezenchymatycznych komórek macierzystych. Leżą wzdłuż naczyń krwionośnych, otaczając z zewnątrz śródbłonek, z którego komórkami tworzą połączenia szczelinowe.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Wrzecionowate komórki z 2 głównymi wypustkami skierowanymi zgodnie z długą osią naczynia krwionośnego, od których odchodzą liczne, regularnie rozmieszczone wypustki drugorzędowe. Cytoplazma perycytów zawiera umiarkowaną ilość organelli, wypustki obfitują w mikrofilamenty aktynowe związane z białkami (miozyną i tropomiozyną), dzięki czemu zawdzięczają właściwości kurczliwe. Perycyty otoczone są własną blaszką podstawną, która w miejscu styku z komórkami śródbłonka zlewa się z blaszką podstawną tych komórek.

Funkcje perycytów[edytuj | edytuj kod]

  • Uczestniczą w regulacji przepływu krwi przez naczynia.
  • Syntetyzują składniki substancji międzykomórkowej.
  • Podczas rozwoju, naprawy uszkodzeń mogą różnicować się w inne komórki (np. fibrocyty, chondroblasty, osteoblasty).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maciej Zabel Histologia. Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii. Wyd. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2013
  • Tadeusz Cichocki Kompendium histologii. Podręcznik dla studentów nauk medycznych i przyrodniczych. Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2016

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]