Peryt
Peryt (ang. Peryton[1]) – fikcyjny stwór o ciele jelenia i orlich skrzydłach. Opisany przez Jorgea Luisa Borgesa w 1967 roku w Księdze istot zmyślonych.
Według Borgesa, peryt pochodził z Atlantydy; jego charakterystyczną cechą było rzucanie ludzkiego cienia, na podstawie czego przypuszczano, że peryty mogły być duchami wędrowców, zmarłych z dala od domów. Borges cytuje także fragmenty traktatu rabina Jakoba Ben Chaima, w którym przytoczone zostały relacje osób, którym udało się zobaczyć peryta; według owych relacji, stwory te były wrogie ludziom i niewrażliwe na broń. Opis Borgesa kończy się stwierdzeniem, że traktat Jakoba Ben Chaima został zniszczony podczas II wojny światowej, i że żadne inne źródła wspominające o perycie do naszych czasów nie dotrwały[2].
W II poł. XX wieku peryt pojawia się w literaturze fantasy i grach fabularnych. Gene Wolfe w Księdze Nowego Słońca wspomina o spotkaniu głównego bohatera z perytami; Andre-Druissi w Lexicon Urthus, słowniku terminów z Księgi Nowego Słońca, wskazał na pochodzenie peryta z Księgi istot zmyślonych[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ewa Ćwirko-Godycka (tłum.): Mityczne stwory. Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1992. ISBN 978-83-7066-285-1. OCLC 749565773.
- ↑ The Peryton. [w:] Borges Center [on-line]. University of Pittsburgh. [dostęp 2013-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 lipca 2010)]. (ang.).
- ↑ Nigel Findley. The ecology of the peryton. „Dragon Magazine”. VIII (8), s. 11, luty 1984. Lake Geneva: Dragon Publishing. ISSN 0729-6848. (ang.).
- ↑ Robert Borski: Solar Labyrinth: Exploring Gene Wolfe's Book of the New Sun. Nowy Jork: IUniverse, Inc., 2004, s. 34. ISBN 978-0-595-31729-5. OCLC 56672735.