Perć Akademików
Perć Akademików – pieszy szlak turystyczny w masywie Babiej Góry w Beskidach Zachodnich. Znakowany na żółto, prowadzi ze Skrętu Ratowników, leżącego na Górnym Płaju w niewielkiej odległości od schroniska na Markowych Szczawinach, na szczyt Babiej Góry zwany Diablakiem. Szlak – mimo niewielkiej długości – jest jednym z najciekawszych i najtrudniejszych w polskich Beskidach. Wyznakowany został 11 czerwca 1925 roku przez Władysława Midowicza[1].
Szlak przebiega przez Babiogórski Park Narodowy. Podchodzi on na szczyt Babiej Góry od najbardziej stromej – północnej strony. Aby ułatwić poruszanie się tym szlakiem turystów zamontowano na nim w miejscu o największych trudnościach łańcuchy i klamry, co czyni go de facto jedynym takim szlakiem w Beskidach (na Głównym Szlaku Beskidzkim na odcinku Hala Słowianka – Hala Rysianka znajduje się około metrowej długości łańcuch)[2]. Szlak jest zamykany zimą ze względu na zagrożenie lawinowe[1]. Perć Akademików jest szlakiem jednokierunkowym, przeznaczonym tylko do podchodzenia, o czym informuje stosowna tablica na szczycie Babiej Góry.
Najtrudniejszym miejscem na szlaku jest ośmiometrowej wysokości pionowa ściana o nazwie Czarny Dziób, na którą trzeba się wspiąć. Przejście to jest zabezpieczone łańcuchem i sześcioma klamrami. Znajduje się na wysokości około 1540 metrów nad poziomem morza[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W roku 1894 Beskidenverein wyznaczyło kilka szlaków na Babiej Górze. Między innymi szlak żółty z Zawoi Czatoża do Markowych Szczawin. Po otwarciu w 1906 roku przez PTT schroniska na Markowych Szczawinach szlak został przemalowany przez Wawrzyńca Szkolnika w jednopaskowym systemie używanym wtedy przez PTT (patrz: szlak turystyczny). Jego barwa (żółta) została zachowana. W czerwcu roku 1925 szlak ten przemalował Władysław Midowicz na system dwupaskowy i jednocześnie przedłużył go na szczyt Babiej Góry. To właśnie ten odcinek (przedłużenie z Markowych Szczawin na szczyt Babiej Góry) jest obecnie nazywany „Percią Akademików”. Rok później W. Midowicz zmienił oznakowanie całego szlaku na system trójpaskowy, który po dziś dzień jest stosowany przez PTTK[1] oraz m.in. przez sąsiednią Słowację.
Na oryginalnym drogowskazie z 1925 r. szlak nosi nazwę „Perć na Babią Górę”, używano też nazwy „Skalna Perć” i "Perć Taternicka". W przewodniku profesora Kazimierza Sosnowskiego szlak nazwany został „Percią Taternicką”. Władysław Midowicz nadał mu nazwę „Perć Akademików”, obecnie nazywany jest „Akademicką Percią” – nazwa ta weszła do użytku po II wojnie światowej[1].
Przebieg szlaku[edytuj | edytuj kod]
| Odległość | Czas (h) | Wysokość (n.p.m.) | Atrakcje | Punkt | Skrzyżowania szlaków |
|---|---|---|---|---|---|
0,0 km 
|
0:00 | 1180 m |   (muzeum turystyki górskiej) |
Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach |
  Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego
|
0,3 km 
|
0:08 | 1195 m |
|
Skręt Partyzantów | |
| 0,9 km
|
0:25 | 1210 m |
|
Skręt Ratowników |  odchodzi do Przełęczy Lipnickiej
|
| 1,9 km
|
1:00 | 1480 m | 
|
Perć Akademików (Piarżysty Źleb) | |
| 2,2 km
|
1:15 | 1530 m |
|
Perć Akademików (łańcuchy) – ostre podejście | |
| 2,5 km
|
1:30 | 1725 m |  
|
Babia Góra – Diablak | Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego  – z Mędralowej do Kiczor
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Stanisław Figiel, Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ W przeszłości łańcuch znajdował się również na szlaku niebieskim z Żegiestowa do bacówki nad Wierchomlą w Beskidzie Sądeckim. Obecnie pozostały po nim tylko słupki.
- ↑ Perć Akademików – Klub Góry-Szlaki [online], gory-szlaki.pl [dostęp 2015-12-24].