Phalaenopsis stuartiana
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Phalaenopsis stuartiana | ||
Nazwa systematyczna | |||
Phalaenopsis stuartiana Rchb.f. Gard. Chron. n.s., 15: 748 1881[3] | |||
Synonimy | |||
|
Phalaenopsis stuartiana – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Zasięg gatunku obejmuje tylko Filipiny, gdzie rośnie na nizinach jako epifit w wilgotnych lasach równikowych[4]. W naturze gatunek był intensywnie eksploatowany do celów hodowlanych i jako zagrożony umieszczony został w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych opublikowanej w 1997 roku przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody[4]. W wydaniu z 2004 roku gatunek już nie został wymieniony. Roślina ceniona w uprawie ze względu na efektowne liście i kwiaty[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Bylina o okazałych, mięsistych liściach, które z wierzchu są zielone ze srebrzystoszarymi cętkami, a od spodu są fioletowe. Kwiaty białe o średnicy do 7 cm, są długotrwałe i liczne, rozwijają się na łukowato wznoszących się kwiatostanach[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
W obrębie rodzaju gatunek klasyfikowany jest do podrodzaju Phalaenopsis i sekcji Phalaenopsis[5].
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Rośliny tego gatunku stosunkowo łatwo adaptują się do warunków uprawy, przy czym najlepiej rosną w cieple i wilgoci. Źle znoszą silne nasłonecznienie i najlepiej rosną w głębokim cieniu. Wskazane jest regularne nawożenie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-11-14] (ang.).
- ↑ a b Phalaenopsis stuartiana. [w:] The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2014-11-14].
- ↑ a b c d e Janet Marinelli (red.): Wielka encyklopedia roślin. Warszawa: Świat Książki, 2006, s. 412. ISBN 83-7391-888-4.
- ↑ Eric A. Christenson: Phalaenopsis – A Monograph, Timber Press Inc., Portland (Oregon) 2001, ISBN 0-88192-494-6