Philip Locke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Philip Locke
Imię i nazwisko

Roy James Locke

Data i miejsce urodzenia

29 marca 1928
Marylebone, Londyn

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 2004
Dedham

Zawód

aktor

Lata aktywności

1956–1998

Philip Locke (ur. 29 marca 1928 w Marylebone, w Londynie, zm. 19 kwietnia 2004 w Dedham) – brytyjski aktor filmowy, teatralny, telewizyjny i głosowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Marylebone, w środkowym Londynie, jako syn Frances i Jamesa Locke[1]. Uczył się aktorstwa w Royal Academy of Dramatic Art. W 1954 zadebiutował na scenie Oldham Reporter jako Feste w komedii Williama Shakespeare’a Wieczór Trzech Króli[2] i trafił na Broadway jako Francis Flute w Śnie nocy letniej[3]. Od końca lat 50. był członkiem zespołu w Royal Court Theatre, gdzie John Osborne określił go jako „wyjątkowego i niezawodnego”[4]. Był weteranem licznych produkcji Royal National Theatre i Royal Shakespeare Company. W 1975 był nominowany do Tony Award za rolę profesora Moriarty’ego w spektaklu Sherlock Holmes[5] na podstawie powieści Arthura Conana Doyle’a.

Był znany z ról nerwowych fanatyków i złoczyńców. Miał na koncie wiele ról filmowych i telewizyjnych, w tym gościnny udział w serialach takich jak Rewolwer i melonik (1961-1967), Święty (1968), Doktor Who (1982), Bergerac (1989), Poirot (1989) i Jeeves and Wooster (1993). Wystąpił w dramacie Clive’a Donnera Oliver Twist (1982), będącym ekranizacją powieści Karola Dickensa, oraz Ivanhoe (1982) wg powieści Waltera Scotta. Najbardziej znaną kreacją, jaką stworzył, była postać zabójcy Vargasa w filmie z serii o agencie Jamesie Bondzie Operacja Piorun (1965).

W życiu prywatnym jego partnerem był Michael Ivan[4].

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Philip Locke Biography (1928-). Film Reference. [dostęp 2021-07-13]. (ang.).
  2. John „J-Cat” Griffith: Philip Locke (1928-2004). Find A Grave Memorial. [dostęp 2021-07-13]. (ang.).
  3. Philip Locke. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-07-13]. (ang.).
  4. a b Philip Locke. „The Daily Telegraph”, 24 kwietnia 2004. [dostęp 2021-07-13]. (ang.).
  5. Philip Locke Awards. AllMovie. [dostęp 2021-07-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]