Philippe Chatrier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Philippe Chatrier
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1928
Créteil

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 2000
Dinard

Gra pojedyncza
Roland Garros

3R (1949)

Wimbledon

3R (1951)

US Open

1R (1955)

Gra podwójna
Wimbledon

2R (1950, 1953)

Philippe Chatrier (ur. 2 lutego 1928[1] w Créteil, zm. 23 czerwca 2000 w Dinard[2]) – francuski działacz tenisowy, w młodości zawodnik.

W ciągu kariery zawodniczej osiągnął mistrzostwo Francji juniorów w grze pojedynczej i podwójnej w 1945 roku.

Reprezentował Francję w Pucharze Davisa w latach 1948–1950, a w 1969 roku był kapitanem drużyny.

Bardziej znany był jako wieloletni działacz sportowy. Przez 20 lat, w latach 1972–1992, kierował francuską federacją tenisa jako jej prezydent i to z jego nazwiskiem kojarzone jest przede wszystkim odrodzenie prestiżu turnieju French Open. Imię Chatriera nosi kort centralny obiektu Stade Roland Garros.

W latach 1977–1991 był jednocześnie prezydentem Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Jego szczególną troską było wprowadzenie z powrotem tenisa do programu igrzysk olimpijskich, co nastąpiło w 1988 roku. Dbał także o wysoką jakość pozostałych turniejów wielkoszlemowych. W 1991 roku został mu nadany tytuł prezydenta honorowego federacji.

Jako dziennikarz był twórcą czołowego magazynu tenisowego we Francji – „Tennis de France”. Został wybrany członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, a w latach 1979–1985 przewodniczył Międzynarodowej Radzie Męskiego Tenisa Zawodowego.

W 1992 roku został przyjęty w poczet członków Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chatrier Philippe Georges Yves [online], deces.matchid.io [dostęp 2023-06-11].
  2. Philippe Chatrier. olympedia.org. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]