Pieśni Łysogórskie
Pieśni łysogórskie – zaginiony zbiór polskich średniowiecznych pieśni maryjnych[1], pochodzących z okresu XIII–XIV wieku, uznawanych za jeden z najstarszych dokumentów stworzonych w języku polskim.
Zbiór składał się z cyklu pieśni maryjnych w języku staropolskim zwanych zbiorem Pieśni łysogórskich, wybranych z kodeksów świętokrzyskich z XV wieku. Są to m.in. wyróżniające się poetycką wartością znane według incipitów pieśni: "Radości wam powiedam", "Mocne Boskie tajemności", "Zdrowaś królewno wyborna". Wśród nich jest również słynny "Lament świętokrzyski", incipit: "Posłuchajcie, bracia miła", pieśń maryjna zaliczana do arcydzieł polskiej średniowiecznej liryki obok "Bogurodzicy"[2].
Pieśni Łysogórskie powstały w okresie, w którym na ziemiach polskich zaczęło rozwijać się kultura piśmiennicza, której inspiracją były motywy religijne i kult maryjny, bardzo rozpowszechnionego na terenach ówczesnej Polski. Utwory tego okresu stanowią źródło wiedzy o języku i literaturze polskiej, oraz przedstawiają sposób w jaki postrzegali Maryję żyjący w tamtych czasach ludzie
Polską poezję średniowieczną reprezentują bogate zbiory pieśni religijnych, ocalałych w rękopisach, sporządzanych w klasztorach. Pieśni łysogórskie, skopiował w opactwie benedyktynów[3]na Łysej Górze w drugiej połowie XV wieku benedyktyn Andrzej ze Słupi. W skład cyklu łysogórskiego wchodziły pieśni: "Posłuchajcie, bracia miła"[4], "Radości wam powiedam", "Mocne Boskie tajemności", "Zdrowaś, krolewno wyborna", "O Ciało Boga żywego". Rękopis Pieśni łysogórskich Andrzeja ze Słupi zaginął. Odpis tego źródła zachował się u Mikołaja Bobowskiego w Polskich pieśniach katolickich[5]. Z zaginionego zbioru pochodzi anonimowa pieśń o "Zwiastowaniu i Poczęciu Maryi" powstała zapewne w pierwszej połowie XV w. Tekst pieśni opublikował Wacław A. Maciejowski[6] na podstawie odpisu sporządzonego przez Łukasza Gołębiowskiego.
Inne[edytuj | edytuj kod]
- W klasztorze benedyktynów świętokrzyskich na Świętym Krzyżu, w okresie rozwoju opactwa powstały najstarsze zabytki piśmiennictwa polskiego – Kazania świętokrzyskie i Pieśni Łysogórskie.
- Nazwa zbioru pieśni pochodzi od miejsca klasztoru Benedyktynów na Łysej Górze w Górach Świętokrzyskich, gdzie w klasztornej bibliotece skopiowano i przechowywano pieśni. Ksiegi wcześniej stanowiły własność biblioteki klasztoru.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pieśni religijne
- ↑ Serwis staropolska.pl, Roman Mazurkiewicz
- ↑ Dziedzictwo Duchowe Benedyktynów Łysogórskich. [dostęp 2013-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
- ↑ Literatura staropolska str. 35
- ↑ Polskie pieśni katolickie od najdawniejszych czasów do końca XVI wieku / zebrał Mikołaj Bobowski. Kraków : Akademia Umiejętności, 1893
- ↑ Maciejowski Wacław Aleksander, Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830, T. 1, Warszawa : S. Orgelbrand, 1851
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Dąbrówka, Średniowiecze. Korzenie, Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2005, ISBN 83-01-14430-0, OCLC 69468736.
- Derwich M., "Benedyktyński klasztor św. Krzyża na Łysej Górze w średniowieczu", Warszawa-Wrocław 1992.
- Elżanowska M., "Pieśni łysogórskie". Prolegomena filologiczne, „PL” 1997, z. 2, s. 131-159