Pieśni motoru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pieśni motoru
Моторни песни
Autor

Nikoła Wapcarow

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Bułgaria

Język

bułgarski

Data wydania

1940

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1954 (część)

Wydawca

Książka i Wiedza

Pieśni motoru (bułg. Моторни песни) – wydany w 1940 r. tom poetycki Nikoły Wapcarowa, jedyny zbiór wierszy Wapcarowa, który ukazał się za jego życia[1].

Tomik zawiera dwadzieścia jeden utworów, podzielonych na trzy cykle: Pieśni o człowieku, Pieśni o ojczyźnie i Pieśni o pewnym kraju (ten ostatni cykl poświęcony został uczestnikom wojny domowej w Hiszpanii[1]). Utwory zebrane w tomie prezentują poezję proletariacką i rewolucyjną, zaangażowaną społecznie, wyrażającą bunt wobec niesprawiedliwości oraz wiarę w szczęśliwą przyszłość. Bohaterem lirycznym utworów Wapcarowa jest robotnik, człowiek z doświadczenia znający przestrzeń hal fabrycznych, pracujący w pocie czoła na swe utrzymanie[2]. Od strony formalnej, ale także ideowej punktem odniesienia był dla Wapcarowa Władimir Majakowski, zaś spośród twórców bułgarskich - Christo Radewski[2].

Tom został wpisany do kanonu literatury bułgarskiej 1878-1988[3].

Większość wierszy, która znalazła się w tomie Pieśni motoru została przełożona na język polski i wydana w 1954 r. w tomiku Pieśni wybrane Wapcarowa, w opracowaniu Jerzego Laua.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dąbek-Wirgowa Teresa: Historia literatury bułgarskiej. s. 236-239.
  2. a b Czajka Henryka: Literatura bułgarska. W: Historia literatur europejskich. T. 3. Warszawa: 1991, s. 98.
  3. Kanon literatury bułgarskiej 1878-1988

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Czajka Henryka: Literatura bułgarska. W: Historia literatur europejskich. T. 3. Warszawa: 1991, s. 87.
  • Dąbek-Wirgowa Teresa: Historia literatury bułgarskiej. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: 1980, s. 236-239.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]