Pier Angelo Manzaroli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pier Angelo Manzaroli
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1969
Rimini

Wzrost

177 cm

Pozycja

defensywny pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991–1998 Calcio San Marino
1998–1999 Olympia Secchiano
1999–2004 SS Pennarossa
2004–2008 AC Libertas
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1991–2001  San Marino 38 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2003–2004 SS Pennarossa (grający trener)
2004–2008 AC Libertas (grający trener)
2008–2010 San Marino B
2009–2010 San Marino U-15
2010–2014 San Marino U-21
2014–2017 San Marino
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Pier Angelo Manzaroli (ur. 25 marca 1969 w Rimini) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant San Marino w latach 1991–2001, trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Manzaroli karierę na poziomie seniorskim rozpoczął w sezonie 1991/92 w Calcio San Marino. W latach 1991–1998 występował z tym klubem na V i VI poziomie rozgrywkowym Włoch. W sezonie 1998/99 grał w Olympii Secchiano. Latem 1999 roku został zawodnikiem SS Pennarossa. W sezonie 2002/03 zdobył Superpuchar San Marino po pokonaniu 3:1 SS Virtus[1]. Dotarł również ze swoim zespołem do finału play-off o mistrzostwo kraju oraz do finału Pucharu San Marino[1]. W sezonie 2003/04 był grającym trenerem SS Pennarossa i wywalczył mistrzostwo oraz Superpuchar San Marino[2]. W czerwcu 2004 roku objął posadę grającego trenera AC Libertas, z którym zdobył Puchar San Marino 2006[3][4]. W 2008 roku zakończył karierę zawodniczą.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

13 października 1991 Manzaroli zadebiutował w reprezentacji San Marino w meczu przeciwko Bułgarii (0:4) w kwalifikacjach Mistrzostw Europy 1992[3][5]. W spotkaniu tym wszedł on na boisko w 78. minucie, zastępując Pier Domenico Della Valle[5]. 10 marca 1993 wystąpił w zremisowanym 0:0 spotkaniu z Turcją w eliminacjach Mistrzostw Świata 1994, w którym San Marino zdobyło pierwszy w historii punkt w meczach kwalifikacyjnych[3][6]. 25 kwietnia 2001 zagrał w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Łotwą w Rydze, w którym San Marino zdobyło drugi punkt w eliminacjach mistrzostw świata i po raz pierwszy nie poniosło porażki na wyjeździe[7][8]. Ogółem w latach 1991-2001 Manzaroli zaliczył w drużynie narodowej 38 występów, nie zdobył żadnej bramki[3].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Latem 2003 roku objął posadę grającego trenera SS Pennarossa[2], z którą w sezonie 2003/04 zdobył krajową potrójną koronę – były to pierwsze trofea wywalczone przez ten klub od momentu jego powstania[9][10]. Pod koniec rozgrywek oznajmił, iż po sezonie opuści zespół[9][10]. W latach 2004–2008 był grającym trenerem AC Libertas, który doprowadził zwycięstwa w Pucharze San Marino 2006[3][4]. W 2007 roku awansował z tym klubem do Pucharu UEFA 2007/08, w którym AC Libertas w dwumeczu z Drogheda United (1:1, 0:3) zdobył pierwszy punkt w historii występów sanmaryńskich drużyn w europejskich pucharach[3].

W 2008 roku Manzaroli rozpoczął pracę dla FSGC, będąc trenerem grup młodzieżowych w akademii Federazione Sammarinese i San Marino Calcio[11]. Latem 2008 roku objął posadę trenera reprezentacji San Marino B[12]. Jesienią tego samego roku San Marino B po raz pierwszy w historii awansowało do fazy pośredniej Pucharu Regionów UEFA, wyprzedzając w grupie preeliminacyjnej Komitat Baranya i Południowo-Wschodni Region Statystyczny[13]. W latach 2009–2010 prowadził reprezentację San Marino U-15. W lutym 2010 roku rozpoczął pracę jako trener kadry San Marino U-21[3]. Za jego kadencji San Marino zremisowało 0:0 z Grecją w eliminacjach Mistrzostw Europy 2013[3][14] oraz pokonało 1:0 Walię w eliminacjach Mistrzostw Europy 2015, co uznawane jest za największy sukces sanmaryńskiej piłki nożnej młodzieżowej[3][15][16].

15 lutego 2014 został mianowany selekcjonerem seniorskiej reprezentacji San Marino[3][17]. 8 czerwca 2014 zadebiutował w towarzyskim meczu przeciwko Albanii w Serravalle (0:3)[18][19]. W swoim piątym meczu zremisował bezbramkowo z Estonią, dzięki czemu San Marino zdobyło pierwszy punkt w eliminacjach mistrzostw Europy i przerwało passę 61 porażek z rzędu[20][21]. 31 grudnia 2017 odszedł ze stanowiska po tym, gdy nie zaoferowano mu nowego kontraktu[18][22]. Łącznie poprowadził reprezentację San Marino w 25 oficjalnych spotkaniach, z których 1 zremisował i przegrał 24[18].

Statystyki
Reprezentacja Okres pracy
M Z R P Z% R% P% Bramki
 San Marino 2014–2017 25 0 1 24 0% 4% 96% 3:105

W latach 2019–2021 pełnił funkcję szefa akademii Football’s Future Riccione[23]. Latem 2021 roku objął posadę dyrektora technicznego w Scuola Calcio Serravalle[24].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Jako piłkarz[edytuj | edytuj kod]

SS Pennarossa
AC Libertas

Jako trener[edytuj | edytuj kod]

SS Pennarossa
AC Libertas

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b San Marino 2002/03. rsssf.com. [dostęp 2022-04-16]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Pennarossa, un trionfo che sa di rivincita. pennarossa.com. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j Il nuovo CT della nazionale maggiore. fsgc.sm. [dostęp 2022-04-12]. (wł.).
  4. ↑ a b San Marino Cups 2006. rsssf.com. [dostęp 2022-04-15]. (ang.).
  5. ↑ a b Bulgaria vs San Marino match report. eu-football.info. [dostęp 2022-04-14]. (ang.).
  6. ↑ 10 marzo 2013: 20 anni dal primo punto mondiale. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-15]. (wł.).
  7. ↑ Il 25 aprile 2001 lo storico 1-1 in Lettonia. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-24]. (wł.).
  8. ↑ Sanmarīno amatieri ‘apspēlē’ Latvijas izlases futbolistus. delfi.lv. [dostęp 2022-04-24]. (łot.).
  9. ↑ a b Coppa Titano: brinda ancora il Pennarossa. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  10. ↑ a b Manzaroli lascia il Pennarossa. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  11. ↑ Allievi Lega Pro: Messina - San Marino 1-1. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-17]. (wł.).
  12. ↑ Federcalcio: presentati i quadri tecnici delle nazionali. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  13. ↑ San Marino: Nazionale B, risultato storico. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-12]. (wł.).
  14. ↑ Storico pareggio per la nazionale sammarinese under 21. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-09]. (wł.).
  15. ↑ Calcio, under 21: San Marino - Galles 1-0, prima storica vittoria. repubblica.it. [dostęp 2020-11-29]. (wł.).
  16. ↑ San Marino U21: storica vittoria nel segno di Elia Benedettini. footballscout24.it. [dostęp 2022-04-08]. (wł.).
  17. ↑ Manzaroli replaces Mazza as San Marino coach. uefa.com. [dostęp 2022-04-08]. (ang.).
  18. ↑ a b c Nazionale: quattro anni di Manzaroli, dall'Albania alla Repubblica Ceca. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  19. ↑ San Marino - Albania: indicazioni positive per Pierangelo Manzaroli. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-09]. (wł.).
  20. ↑ European Championship qualifying - group E: San Marino 0-0 Estonia. bbc.co.uk. [dostęp 2022-04-09]. (ang.).
  21. ↑ San Marino - Estonia: la notte in cui facemmo la storia. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-10]. (wł.).
  22. ↑ Nazionale: Pierangelo Manzaroli addio. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-10]. (wł.).
  23. ↑ Parte il progetto Riccione Football’s Future a tinte anche sammarinesi. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-14]. (wł.).
  24. ↑ Pierangelo Manzaroli nuovo Responsabile Tecnico del settore giovanile della SC Serravalle. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-09]. (wł.).
  25. ↑ Calcio Estate: vicino il debutto dell'edizione 2013. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-04-09]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Selekcjonerzy reprezentacji San Marino

San Marino

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pier_Angelo_Manzaroli&oldid=70762086”